by “คุณหิวหรือเปล่า? แล้ว… ฉันจะทำให้คุณด้วยเหรอ?” เธอหันมามองเขาแล้วพูดแบบนี้
เขาจ้องมองเธอ เม้มริมฝีปากบางของเขาเล็กน้อย และไม่พูดอะไร
“ถ้าอย่างนั้น…ก็แค่แกล้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูดแบบนั้น” เธอพูดอย่างงุ่มง่ามเล็กน้อย เมื่อคิดดูแล้ว พ่อครัวในวิลล่ามักจะทำอาหารได้ดีกว่ามะเขือเทศและบะหมี่ไข่ธรรมดาๆ ของเธอมาก นอกจากนี้ เขาไม่ได้พูดอะไรเลย เขาก็หิวเหมือนกัน
“ตอนนี้ที่ฉันพูดไปแล้ว ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่เคยพูดมาก่อนได้อย่างไร Zhuo Qianyun คุณชอบที่จะกลับคำของคุณไหม” เขาพูดหลังจากพูดแล้วเขาก็ไม่สนใจเธอและออกจากครัวแล้วนั่งลง ที่โต๊ะอาหาร
Zhuo Qianyun ตกใจมาก เขาตั้งใจจะขอให้เธอทำอันหนึ่งให้เขาหรือเปล่า?
ตั้งแต่นั้นมา เธอเริ่มเพิ่มปริมาณอาหารมากขึ้น
หลังจากนั้นไม่นาน มะเขือเทศสองชามและบะหมี่ไข่ก็ออกมาจากเตาอบ จัวเฉียนหยุนนำมันไปที่โต๊ะอาหาร หนึ่งชามต่อคน
“เอาล่ะ กินซะ แต่บะหมี่เพิ่งออกมาจากหม้อ ดังนั้นระวังอย่าให้ไหม้” เธอเตือน แล้วก้มหัวลงและเริ่มกินบะหมี่ในชาม
เย่ เหวินหมิงจ้องไปที่จัวเฉียนหยุนที่กำลังกินบะหมี่อย่างว่างเปล่า
เขาไม่หิวเลย แต่เมื่อเธอถามเขาว่าเธออยากทำอาหารให้เขาไหม จิตใจของเขาก็หวนคิดถึงช่วงเวลาที่พวกเขารักกัน เธอบอกว่าเธอจะเรียนรู้การทำอาหารในอนาคตเพื่อที่เธอจะได้ทำอาหารได้ บ่อยๆ ให้อาหารเขา
แน่นอนว่าความทรงจำเหล่านี้เป็นเพียงความทรงจำ และอารมณ์ในนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกต่อไป
แต่เมื่อความทรงจำเข้ามาในใจของเขา จู่ๆ เขาก็อยากกินสิ่งที่เธอทำ
“มีอะไรผิดปกติ คุณไม่อยากกินเหรอ?” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา “แป้งมันไหม้ง่าย และมันจะฟูไม่อร่อย”
“คุณต้องการอะไร” เขาถามทันที
เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ฉันอยากเป็นคู่รักที่แท้จริงกับคุณ และมีครอบครัวที่อบอุ่นกับคุณและลูก ๆ ของเรา”
“คุณกลัวว่าถ้าหย่าร้าง ลูกๆ จะหย่าร้างกับพ่อแม่จะไม่พอใจหรือเปล่า?”
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับลูก ฉันเอง ฉันอยากเป็นภรรยาคุณต่อไป และไม่อยากหย่ากับคุณ!”
“เพราะคุณรักฉันเหรอ” เขาถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
น้ำเสียงของเขาทำให้เธอยิ้มอย่างขมขื่น “ใช่ เพราะว่าฉันรักเธอ”
“แต่ฉันไม่ต้องการที่จะรักคุณ เพราะการรักคุณนั้นเหนื่อยเกินไปและบั่นทอนจิตใจ ฉันไม่ต้องการสัมผัสกับความรู้สึกที่ความภาคภูมิใจของฉันถูกแหลกสลายอีกครั้ง” เย่เหวินหมิงกล่าวว่า “ฉันแค่หวังว่าคุณ ทำตามที่บอกได้จริงๆ รอสาม เมื่อครบกำหนดเดือนฉันจะเซ็นสัญญาหย่าโดยสุจริต”
หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเตรียมจะออกไป
เธอคว้ามือของเขาไว้โดยไม่รู้ตัว
“ทำไม ฉันยังอธิบายไม่ชัดเจนพอเหรอ” เขาพูด
“คุณพูดชัดเจนมาก และฉันได้ยินชัดเจนมาก” เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย หายใจเข้าลึก ๆ และพยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาอย่างหนัก “ฉันแค่อยากถาม” .. ….คุณไม่อยากกินบะหมี่เหรอ?”
“ใช่ ถ้าคุณไม่อยากกินก็เทออกมาทีหลังก็ได้ ถ้าคุณขี้เกียจเกินไปที่จะเทก็ปล่อยทิ้งไว้ พรุ่งนี้คนรับใช้จะทำความสะอาดตามปกติ” เขาตอบเธอ แล้วจู่ๆก็เอามือของเขาออกจากปลายนิ้วของเธอออกไป
Zhuo Qianyun จ้องไปที่ชามบะหมี่บนโต๊ะที่เขาไม่ได้แตะต้องอย่างว่างเปล่า ยิ้มอย่างขมขื่น แต่น้ำตาก็ไหลอาบดวงตาของเธอ
เขาไม่เคยเชื่อว่าเธอรักเขา!
ยิ่งกว่านั้นเขาไม่อยากรักเธออีกต่อไป! ถือว่าความรักที่คุณเคยมีเป็นความอัปยศอดสู
“เหวินหมิง ฉันไม่อยากคิดถึงคุณ…” เธอพึมพำ เธอควรทำอย่างไรเพื่อให้เขาเชื่อว่าเธอรักเขาและความรู้สึกนี้มีจริง และไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการเพื่อลูก ๆ ของเธอ อะไรนะ เกี่ยวกับเรื่องโกหกเหรอ? –