by เมืองทั้งเมือง ดาวเคราะห์ทั้งหมดที่ Sil และ H ต่อสู้ด้วยได้ถูกทำลายไปแล้ว ไม่ว่าจะมีโครงสร้างขนาดใหญ่อะไรก็ตาม พวกมันถูกลดขนาดลงเหลือเพียงเศษหินหรืออิฐ
คงยากที่จะเชื่อว่ามีอารยธรรมอยู่บนโลกใบนี้ หากพวกเขาลงจอดบนโลกใบนี้ในตอนนี้ ถึงกระนั้น มีไม่กี่คนที่สามารถเอาชีวิตรอดได้ ติดอยู่ใต้เศษหิน ห่างไกลจากการต่อสู้เกินกว่าจะมองเห็น แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงพลังงานที่ส่งผ่านมายังดาวดวงนี้
ซ่อนตัว รอให้หยุด รอผล และในที่สุดก็มาถึง ซิลเป็นผู้ชนะ ผู้ที่ต่อสู้เคียงข้างฝ่าย Mermerials, Amra และ Penswi อย่างไรก็ตาม การปะทะกับไพน์และเอชแบบตัวต่อตัวนั้นมีค่าใช้จ่ายสูง
ประการแรก พวกเขาได้สูญเสียกองกำลังเกือบทั้งหมดบนโลกไปก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อปล่อยไว้ ไพน์ได้ฆ่าทุกคนบนนั้น และบนโลกปัจจุบันที่พวกเขาอยู่ มีกองทัพโทเค็นเล็กๆ ประมาณ 100 เผ่าพันธุ์เท่านั้น
จากนั้นก็มีผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดของการต่อสู้—Mermerials ได้สูญเสียสมาชิกราชวงศ์ไป 2 คน คือ Wince และ Ceril พวกเขาสู้รบอย่างหนัก ไม่ยอมแพ้และตายในที่สุด ต่อสู้จนถึงที่สุด
ข่าวยังไม่แพร่กระจายไปยังดาวเคราะห์ดวงอื่น ในความเป็นจริง การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป เนื่องจากไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอีกฝ่าย และมุ่งเน้นไปที่การต่อสู้ของพวกเขามากเกินไป
จากนั้นยังมีเหล่า Blades ที่สูญเสียชีวิตของพวกเขา ส่งไปยังดินแดนอันไกลโพ้นเพื่อความอยู่รอดของพวกเขา ต่อสู้อยู่เสมอเพื่อพยายามเปลี่ยนภาพลักษณ์ที่พวกเขามีในอดีต และสุดท้ายก็ยังเสียชีวิตให้กับผู้ที่ สร้างความเดือดร้อนแก่เขาเป็นอันมาก
มันเป็นความจริงที่น่าเศร้าที่ซิลยังทำใจไม่ได้อย่างเต็มที่ เขาพยายามปกป้องพวกมันมามากแต่ก็ยังไม่สำเร็จ เขาเริ่มเข้าใจว่าควินน์รู้สึกอย่างไร อย่างน้อยที่สุด เขาอยากจะสวดอ้อนวอนให้พวกเขาและจัดการฝังศพให้พวกเขาอย่างเหมาะสม แต่ร่างกายของพวกเขาเกือบทั้งหมดในบริเวณนั้นได้ถูกเผาไปแล้ว
ถึงกระนั้น ซิลก็โล่งใจอยู่ครู่หนึ่งเมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ช่วงเวลาง่ายๆ เมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปยังร่างใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขา สายพันธุ์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนยืนอยู่ตรงกลางด้วยความมั่นใจ ถือคริสตัลที่ออกมาจากร่างของ H
“ซิล” ไลลาร้องห้าม “อย่าทำอะไรวู่วาม”
ตอนนี้เธออยู่ข้างๆเขาพร้อมกับมินนี่ ทั้งสองคนวิ่งออกไปเมื่อต้องการมอบดาบให้กับซิล
ซิลสังเกตเห็นว่าไลลาเหงื่อแตกและตัวเธอสั่น มินนี่เองก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน ซ่อนร่างของเธอไว้ในเงามืดและแยกเขี้ยวเข้าหาคนๆ นี้
เป็นเรื่องปกติที่ร่างกายของไลลาจะมีปฏิกิริยาในลักษณะนี้ เพราะเธอจำทุกอย่างเกี่ยวกับบุคคลนี้และพลังอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาได้
“ฉันเดาว่ามีหลายคนที่กำลังมองหาอยู่รอบๆ ตัวเรา” มุนดัสพูด และในไม่ช้าอากาศภายนอกพื้นที่ที่พวกเขาอยู่ก็นิ่งสนิท แทบจะไม่มีเสียงเกิดขึ้นเลย ซิลสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างแตกต่างออกไป แต่เขาไม่รู้ว่าอะไร
“ฉันต้องแสดงความยินดีกับคุณ เพราะต้องขอบคุณคุณ คุณสามารถพลิกกระแสของสงครามได้!” มุนดัสพูดด้วยท่าทางตื่นเต้นมาก “แต่คุณควรรู้ว่าการต่อสู้ยังไม่จบ ยังมีอีกมากที่ต้องทำ อย่างไรก็ตาม คุณทำไปมากแล้ว ฉันเฝ้าดูคุณมาก … อย่างระมัดระวังมาก”
ซิลยังคงพยายามหาว่าคนๆ นี้เป็นศัตรูหรือไม่ และเขาจำเป็นต้องใช้พลังของเขาหรือแม้ว่าเขาจะทำได้ก็ตาม เนื่องจากเซลล์ MC ของเขาใกล้หมดลงจนเกือบถึงก้นถังแล้ว
“อย่ากังวล ฉันสัญญากับใครบางคนว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของโลก ตราบใดที่ทุกอย่างจบลงด้วยดี และนอกจากนี้ วิธีที่รวดเร็วที่สุดในการยุติสงครามครั้งนี้ก็คือคุณ”
“ก็แค่ ฉันไม่ปล่อยให้มีตัวก่อกวนมาจากโลกของคุณอีก ดังนั้นฉันจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง” มุนดัสเขย่าคริสตัลในมือ
ซิลต้องการเก็บคริสตัลไว้เผื่อว่าเขาหรือคนอื่นต้องการใช้มัน แต่เนื่องจากเขาสามารถเห็นปฏิกิริยาของไลลาได้ เขาจึงคิดว่าเป็นการดีที่สุดที่จะปล่อยให้บุคคลนี้ทำตามที่พวกเขาต้องการ ซิลเองตระหนักว่าพวกเขาทำประเด็นได้ดี
เขายังคงมีความสามารถในการเปลี่ยนความทรงจำ แม้ว่าหัวหน้าที่อยู่ด้านบนสุดและคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังทั้งหมดจะถูกกำจัด ทุกคนก็ยังรู้ดีไปกว่านี้ ในทางหนึ่ง ถ้าซิลตายในการต่อสู้ คนอื่นๆ จะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากในการคิดออกว่าจะทำอย่างไร
“ฉันมีคำเตือนสำหรับคุณ” มุนดัสพูด มองไปที่ซิล “ในอนาคต หยุดสำรวจจะดีที่สุด ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงทำแบบนั้น แต่คุณไม่มีทางรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจากผลของการกระทำของคุณ
“ดูสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่สิ พวกเขาพยายามผลักดันมากเกินไป และตอนนี้พวกเขาก็ต้องจ่ายสำหรับมัน คุณชาวโลกดูเหมือนจะค่อนข้างหมกมุ่นอยู่กับการปกป้องผู้คน แต่อีกวิธีหนึ่งในการปกป้องผู้คนก็คือการอยู่ให้พ้นจากปัญหา”
คำพูดเหล่านั้นทำร้ายซิลหนักกว่าที่เขาคิด เขาได้เห็นอนาคตที่สิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่โจมตีโลก เช่นเดียวกับที่ใบมีดทั้งหมดตาย เขาไม่สามารถหยุด Blades ไม่ให้ตายได้ แต่ถ้าอนาคตเกิดจากการที่เขาพยายามเข้าไปยุ่งตั้งแต่แรกล่ะ?
มันเป็นสิ่งที่เขาต้องพยายามและอยู่กับมันอยู่เสมอ และเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงไม่เคยมองไปไกลถึงอนาคต
เสียงของลมที่เคลื่อนตัวเข้ามาในหูของซิลอีกครั้ง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาสังเกตเห็นว่าสิ่งมีชีวิตนั้นหายไปแล้ว ทั้งไลลาและมินนี่สบายดีอีกครั้ง เมื่อภัยคุกคามหายไปแล้ว
พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ที่นั่นในความเงียบชั่วครู่ ยังคงตะลึงกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น จนกระทั่งพวกเขาได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นในระยะไกล มันเริ่มต้นด้วยหนึ่ง แต่ในไม่ช้าตามมาอีกมากมาย
“เกิดอะไรขึ้น?” มินนี่ถาม “การต่อสู้ยังไม่จบใช่ไหม”
“ไม่” ไลลาตอบ “การต่อสู้จะไม่จบลงเพียงแค่นั้น การต่อสู้เหล่านั้นได้สูญเสียชีวิตของผู้ที่พวกเขาห่วงใยซึ่งอยู่ข้างๆ เมื่อครู่นี้ พวกเขายังมีความทรงจำเก่าๆ และด้วยการต่อสู้จะดำเนินต่อไปจนกว่าจะถึงเวลานั้น “
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องเปลี่ยนความทรงจำอีกครั้ง” ซิลกล่าว “ฉันสามารถหยุดสงครามนี้ได้ เดิมทีแจ็คใช้ฉันเพื่อเปลี่ยนความทรงจำของทุกคน ดังนั้นถ้าฉันกลับไปในอุปกรณ์นั้น ฉันจะใช้มันเพื่อเปลี่ยนความทรงจำของทุกคน”
มันฟังดูแปลกๆ เล็กน้อย หลังจากช่วยซิลแล้ว พวกเขาจะต้องกลับไปที่จุดเริ่มต้น แต่มันเป็นแผนเดิม
“มันจะได้ผล มันจะหยุดการต่อสู้ ไม่ใช่แค่ที่นี่ แต่ทุกที่ และพวกเขาทั้งหมดจะได้รู้ความจริง พวกเขาจะจัดการกับมันอย่างไรหลังจากนั้น นั่นก็ขึ้นอยู่กับพวกเขา”
“ไม่ใช่ผู้ที่รับข่าวร้าย แต่ฉันคิดว่ามีปัญหาหนึ่งที่คุณลืมไป” รัสกล่าวเสริม “ไม่มีเรือบนโลกใบนี้อีกแล้ว พวกมันทั้งหมดถูกทำลาย”
เมื่อเทเลพอร์ตไปด้านข้าง กลุ่มคนอีกกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น โลแกน วิคกี้ เจค และชิโระ มีหลายอย่างที่ซิลอยากจะพูดกับพวกเขา มองไปที่พวกเขา แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพูดอะไร
“เจคกับฉันจะจัดการกับดัลกิที่ยังอยู่บนโลกนี้” ชิโระกล่าว “เราไม่พ่ายแพ้จากการต่อสู้ ยังมีอีกมากที่เราสามารถทำได้”
“และฉันสามารถสร้างเรือให้คุณเพื่อกลับไปที่นั่นได้” โลแกนกล่าว “เราแค่ต้องการวัตถุดิบ แต่เมื่อเราไปถึงที่นั่นแล้ว เราสามารถยุติสงครามนี้ได้”