by หลู่เฟิงยังคงกังวลอยู่ในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ท้ายที่สุด คนเหล่านี้ถูกควบคุมโดยเขาเท่านั้น แต่ไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา
ท้ายที่สุด พวกเขายังคงเป็นคนของกอร์ดอน และพวกเขาอยู่ในกลุ่มทหารรับจ้างโลหิต
ถ้าหลู่เฟิงวางเดิมพันทั้งหมดของเขา เขาอาจจะสูญเสียทุกอย่าง!
“ท่านผู้นำกอร์ดอน เราไปโจมตีค่ายเต็งเกอร์ในวันนั้น และพวกเราถูกล้อมไปด้วยผู้คน!”
สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างโลหิตกัดฟันและรายงานตามความจริง
“ผู้คนมากมายรายล้อมเรา อย่างน้อย 10,000 คน กระสุนของเราว่างเปล่า และเราไม่สามารถต้านทานได้เลย”
“บอกมาเถอะ หัวหน้าทีมถูกเทงเกอร์ฆ่า ไม่ใช่จริง ๆ แต่โดนคนที่ล้อมรอบเรา!”
“ดังนั้น เราไม่กล้าต่อต้าน เราทำได้แค่ฟังพวกเขาเท่านั้น”
หลังจากที่ทุกคนคุยกัน กอร์ดอนก็เข้าใจในที่สุด
แต่คนนับหมื่นเหล่านี้มาจากไหน?
หมื่นคนเหล่านี้เป็นใคร?
ลู่เฟิงยังคงมีความแข็งแกร่งของผู้คนนับหมื่นในภูมิภาคตะวันตกนี้หรือไม่?
นี้เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! !
“แล้วกลับมาได้ยังไง”
“กลับมาแล้วทำไมยังกลัวพวกเขาอีก ทำไมยังฟังเขาอยู่อีก”
กอร์ดอนรู้สึกงุนงงและตะโกนใส่ฝูงชน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลู่เฟิงก็กัดฟันของเขาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าบางสิ่งจะไม่สามารถซ่อนได้อีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป
“ท่านผู้นำกอร์ดอน คนพวกนั้นให้อาหารเราแต่ละคนด้วยยาพิษ และถ้าคุณไม่กินยาแก้พิษเกินห้าวัน คุณจะตายจากพิษนั้น”
“แต่คนเหล่านั้นบอกว่าตราบใดที่เราเชื่อฟังหลู่เฟิงและปฏิบัติตามคำสั่งของลู่เฟิง พวกเขาจะให้ยาแก้พิษแก่เรา”
“ดังนั้น เราต้องทำเช่นนี้เพื่อความอยู่รอด”
สมาชิกของ Blood Hand Mercenary Group อธิบายเรื่องนี้อย่างรอบคอบ
“ตด! เขาว่าเป็นพิษ แต่มันคือยาพิษ?”
กอร์ดอนโกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และจิตใจของเขาก็สับสนอลหม่าน
“หัวหน้ากอร์ดอน สมาชิกคนหนึ่งไม่มั่นใจในขณะนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงให้อาหารพิษอีกอัน และฉีเฉียวเสียชีวิตทันที”
“เรา เราไม่ต้องการที่จะตาย ดังนั้นอย่าโทษเราเลย”
สมาชิกของ Blood Hand Mercenary Group กัดฟันและพูดพร้อมกับอ้าปากค้าง
จิตใจของกอร์ดอนกำลังหมุนอย่างรวดเร็วในเวลานี้
การโจมตีค่ายของ Tengger ได้รับคำสั่งจากคุณ Ji และเขาได้มอบมีดที่สวยงามมากมายให้กับเขา
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่กลุ่มทหารรับจ้างที่เปื้อนเลือดผ่านไป พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คน จากนั้นพวกเขาก็ถูกบังคับให้กินยาพิษและให้บริการกับลู่เฟิง
สิ่งที่นายจีทำคือช่วยหลู่เฟิง
ในเวลานี้ กอร์ดอนก็อยากจะเข้าใจกุญแจนั้นทันที
“บัดซบ! นี่มันกับดัก! กับดัก!”
“ลู่เฟิง เจ้าจะต้องจัดการให้ เจ้าจี้ต้องรู้จักเจ้า!”
“นี่คือกับดักที่เธอตั้งไว้ด้วยกัน และนายก็เล่นเป็นบ้าไปเลย!!”
ดวงตาของกอร์ดอนเบิกกว้าง และเส้นสีน้ำเงินก็พุ่งออกมาที่หน้าผากของเขา ดูดุร้ายอย่างยิ่ง
หลู่เฟิงเหลือบมองกอร์ดอนโดยไม่อธิบายอะไรมาก
มือที่มัดไว้ด้านหลังยังคงดิ้นรนอย่างเงียบ ๆ และเชือกก็หลวมเล็กน้อยแล้ว
“แล้วเจ้าพวกนี้กล้าทรยศข้าหรือ”
“คุณคิดจริงๆเหรอว่าเขา หลู่เฟิง จะปล่อยคุณไป”
กอร์ดอนหันศีรษะทันทีและมองดูสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างกระหายเลือด
“แก้มัดฉันและทำให้พวกเขาอยู่ภายใต้การควบคุม”
“เมื่อฉันช่วยชีวิตคนของฉัน พวกคุณแต่ละคนจะได้รับยาแก้พิษ”
หลู่เฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดกับฝูงชน
ทุกคนต่างเคลื่อนไหวทันที อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกที่รู้ว่าพวกเขาถูกวางยาพิษและรอความตายนั้นรู้สึกไม่สบายใจจริงๆ
“คุณยังลังเลอะไรอีก?”
“ยาที่ข้าให้เจ้าเรียกว่าผงอกหักในแดนไกล”
“เมื่อเวลาผ่านไป คุณจะเริ่มเปื่อยเน่าจากภายในร่างกาย ตั้งแต่ลำไส้ไปจนถึงอวัยวะภายใน”
“กระบวนการนี้เจ็บปวดเพียงใด ชีวิตดีกว่าความตาย คุณจินตนาการได้”
หลู่เฟิงไม่มีอารมณ์และพูดอย่างจริงจัง
ในทันที หัวใจของสมาชิก Blood Hand Mercenary Corps 2,000 คนก็เริ่มเต้นแรง
พวกเขาไปอยู่ที่ไหนจนใจสลาย เมื่อเห็นสิ่งที่หลู่เฟิงพูดอย่างจริงจัง พวกเขาก็ต้องเชื่อ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเดิมพันกับลู่เฟิง
ในขณะนี้ ความสมดุลในหัวใจของทุกคนเอียงไปทางหลู่เฟิงอีกครั้ง
“ถังขยะ! คุณคือสมองหมู!”
“คุณคิดว่าเขาจะปล่อยคุณไป ทำไมเขาถึงปล่อยคุณไป”
“ฉันบอกคุณทั้งหมดแล้ว จับกุมเขาเดี๋ยวนี้ และใช้เขาเป็นภัยคุกคามเพื่อรับยาแก้พิษ”
“มิฉะนั้น เมื่อเขาทำทุกอย่างเสร็จแล้ว คุณคิดว่าเขาจะให้ยาแก้พิษแก่คุณ ดังนั้นรอให้ตายเถอะ!!”
ทันทีที่หัวใจของทุกคนขยับ กอร์ดอนก็คำรามอีกครั้ง
เมื่อได้ยินคำพูดของกอร์ดอน ทุกคนก็ตกตะลึงอีกครั้ง
ในเวลานี้ พวกเขาเป็นกลุ่มที่ไร้ผู้นำ และพวกเขาไม่มีความเห็นในใจ
มันอยู่ระหว่างหลู่เฟิงและกอร์ดอนอย่างสมบูรณ์ โดยหมุนไปมาอย่างต่อเนื่อง
“บอสกอร์ดอนพูดถูก คุณโง่หรือเปล่า”
“ตราบใดที่หลู่เฟิงอยู่ในมือของเรา คุณยังกังวลว่าจะไม่มียาแก้พิษหรือไม่?”
“อย่างไรก็ตาม เมื่อบอสกอร์ดอนเสียชีวิตและหลู่เฟิงทำแผนสำเร็จ คุณอาจไม่มียาแก้พิษ!”
“พูดง่ายๆ ว่าใช้หลู่เฟิงเป็นภัยคุกคาม เราสามารถทำทุกอย่างที่เราต้องการ แต่ถ้าคุณเต็มใจที่จะเชื่อคนจากอาณาจักรมังกร แสดงว่าคุณเป็นคนโง่!”
ไคล์ก็พ่นลมอย่างเย็นชาและช่วยอยู่ข้างๆ เขา
คราวนี้ สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างโลหิตกว่า 2,000 คนเงียบอีกครั้ง
ท้ายที่สุด ระหว่าง Lu Feng และ Gordon พวกเขาต้องเต็มใจที่จะไว้วางใจ Gordon
และสิ่งที่กอร์ดอนและไคล์พูดนั้นสมเหตุสมผลมาก ตราบใดที่พวกเขาควบคุมลู่เฟิง นี่ก็เป็นการต่อรองที่ใหญ่ที่สุดในมือของพวกเขา
เมื่อ Lu Feng อยู่ในมือ คุณกังวลว่าจะไม่ได้ยาแก้พิษหรือไม่?
แต่ถ้าเขาช่วยหลู่เฟิงให้สำเร็จตามแผน หลังจากฆ่ากอร์ดอนแล้ว ลู่เฟิงก็สามารถต่อต้านพวกเขาได้ทุกเมื่อ!
ในเวลานั้น นับประสาการใช้ยาแก้พิษ ลู่เฟิงไม่ได้ฆ่าพวกเขาทันที มันเป็นความเมตตาอยู่แล้วใช่ไหม?
“อย่าโง่เลย เพราะคุณมีชีวิตเดียว”
“วางปืนลง ช่วยฉันควบคุมเขาอีกครั้ง และฉันจะปล่อยสิ่งที่คุณทำในวันนี้”
“แต่ถ้ายังดื้ออยู่ก็ไม่ต้องเสียใจ!”
กอร์ดอนสูดหายใจอย่างเย็นชา ก้าวไปข้างหน้าและสาปแช่ง
คำพูดเหล่านี้กลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่หักหลังอูฐ
“พัง!! ชน!!”
ในทันที สมาชิกสองพันคนของ Blood Hand Mercenary Corps วางอาวุธร้อนในมือลงทันที
“หัวหน้ากอร์ดอน เราผิด เรายินดีรับโทษ!”
“หัวหน้ากอร์ดอน ควบคุมเขา ช่วยเราได้ยาแก้พิษ เรายังไม่อยากตาย!”
ทุกคนพูดคุยกันและกลับไปหาคนของกอร์ดอน
“ฮ่า.”
กอร์ดอนเยาะเย้ยและค่อยๆหันศีรษะไปที่หลู่เฟิง
หลู่เฟิงถอนหายใจในใจ สุดท้ายก็ยังแพ้!
เขาควรจะคิดมานานแล้วว่าการฝากความหวังไว้กับคนเหล่านี้ไม่น่าเชื่อถือเลย