by ถ้าเธอไม่จู้จี้จุกจิก เรื่องแบบนั้นคงไม่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
“แต่ฉันดีใจมากที่คุณส่งฉันมาที่นี่” เย่ เหวินหมิงพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา โน้มตัวลงมาเบา ๆ ใบหน้าของเขาขยายใหญ่ต่อหน้าต่อตาของจัวหยุนหยุน “ถ้าคุณไม่ได้ส่งฉันมาที่นี่ เมื่อคืนนี้ เราคงไม่ได้ใกล้ชิด…ใกล้เหมือนเคย…”
ตะลึง!
ทันใดนั้นเธอก็ยกมือขึ้นแล้วตบอีกฝ่ายอย่างแรง
แก้มของเย่เหวินหมิงถูกฟาดไปข้างหนึ่ง และมีรอยสีแดงปรากฏบนแก้มของเขาอย่างรวดเร็ว
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ เลย เขาพูดกับเธอแทนว่า “ถ้าคุณรู้สึกว่าการทุบตีไม่เพียงพอ คุณสามารถตีเธอต่อไปได้ แต่เฉียนหยุน ไม่ว่ายังไงก็ตาม คุณก็ปฏิเสธไม่ได้ เมื่อคืนนั้นเธอมีความรู้สึกต่อฉัน และสุดท้ายเธอก็คิดถึงฉันเช่นกัน ตอนนั้นถึงแม้ฉันจะเมา แต่ฉันก็ยังจำคำพูดที่เธอพูดได้ เธอบอกว่า…เธออยากให้ฉันให้ ถึงเธอ. ,เธอบอกว่า……”
“หุบปาก! หุบปาก!” จู่ๆ จูเฉียนหยุนก็ปิดหูของเธอ ไม่อยากได้ยินคำพูดเหล่านี้อีก ทุกคำพูดที่เขาพูดในขณะนี้จะลากเธอไปสู่ช่วงเวลานั้นเท่านั้นและทำให้เธอรู้สึกน่าสมเพชมากยิ่งขึ้น
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการมัน แต่ร่างกายของเธอไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเหตุผล แม้จะผ่านไปหลายปี แต่เขาก็ยังคุ้นเคยกับร่างกายของเธอ ซึ่งทั้งน่าขันและน่าเศร้า!
เขาดึงมือเธอลงและยังคงกระซิบคำพูดที่เธอพูดเมื่อวานนี้อย่างชัดเจนแต่เต็มไปด้วยความหลงใหล
“เฉียนหยุน ในเมื่อคุณมีความรู้สึกต่อฉัน ดังนั้นอย่าต่อต้านฉันเลย โอเคไหม? ฉันจะดีกับคุณมาก… ดีมาก คราวนี้ฉันจะไม่ทำร้ายคุณอีกแน่นอน!”
ทันใดนั้น Zhuo Qianyun ก็หัวเราะออกมา แต่น้ำตาก็ไหลออกมาในดวงตาสีเข้มของเธอ “คุณบอกว่าจะไม่ทำร้ายฉันอีกเหรอ? แต่เมื่อคืนคุณกลับทำสิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวด! นั่นไม่เป็นความจริงเลย ถ้าฉันทำอย่างนั้น ข่มขืน!”
เธอบ่นเสียงดังว่า “เย่เหวินหมิง คุณเคยถูกปราบปรามโดยพลังของคนอื่นหรือไม่ ไม่ว่าคุณจะดิ้นรนแค่ไหนคุณก็ไม่สามารถต้านทานได้ คุณรู้สึกอับอายแบบนั้นหรือไม่?”
เย่เหวินหมิงจ้องมองคนตรงหน้าอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าร่างกายของเขาถูกแช่แข็ง
“คุณคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเพราะฉันยังมีความรู้สึกต่อคุณอยู่หรือเปล่า แต่สำหรับฉัน มันเป็นเพียงความอัปยศอดสูเพียงเพราะฉันทนไม่ไหว ถึงไม่ใช่คุณ แต่ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นฉันก็ ก็คงมีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน!”
คำกล่าวหาและน้ำตาของเธอเปรียบเสมือนดาบที่คมที่สุด แทงความปรารถนาในใจของเขาให้แหลกเป็นชิ้นๆ
“ความอัปยศอดสู… ทุกอย่างเมื่อคืนนี้เป็นเพียงความอัปยศสำหรับคุณจริงๆ เหรอ?” เขาพึมพำ
“ใช่ไหม คุณคิดว่าฉันเต็มใจให้เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับคุณหรือเปล่า” เธอถามอย่างประชด “เย่เหวินหมิง คุณทำให้ฉันเจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า กี่ครั้งแล้วที่คุณต้องทำร้ายฉันก่อนที่คุณจะรู้สึกว่ามันเพียงพอแล้ว “ผ้าขนสัตว์?”
ใบหน้าของเขาซีดเซียว และแม้แต่เลือดบนริมฝีปากของเขาก็ดูจางลง
เขาสั่นริมฝีปากและจ้องมองเธออย่างมั่นคง “บอกฉันสิ เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอไม่เคยรู้สึก…มีความสุขสักหน่อยเลยจริงๆ เหรอ?”
“ไม่” เธอตอบเขาโดยไม่ลังเล “ทุกอย่างเมื่อคืนนี้เป็นเพียงฝันร้ายสำหรับฉัน!”
“ฝันร้าย?” เขายิ้มอย่างขมขื่น สำหรับเขา มันเป็นเหมือนฝันอันแสนหวาน แต่สำหรับเธอ มันเป็นฝันร้ายจริงๆ
เขายกนิ้วขึ้นเบา ๆ และสำรวจใบหน้าของเธอ ด้วยระยะห่างเพียงเล็กน้อย มือของเขาก็สามารถสัมผัสแก้มของเธอได้
แต่เธอหันหน้าหนี และร่างกายของเธอก็แสดงการต่อต้านอย่างชัดเจน
มือของเขาดูเหมือนจะแข็งค้างอยู่กลางอากาศ และเขาไม่มีแรงที่จะก้าวไปข้างหน้าอีกต่อไป