เดี๋ยวก่อน… ทันใดนั้น Qin Lianyi ก็ตระหนักได้ว่าโทรศัพท์ของเธอไม่ได้อยู่ในมือ
ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นนั่งและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นโทรศัพท์มือถืออยู่บนโต๊ะกาแฟ แต่แล้ว ราวกับนึกถึงอะไรบางอย่างได้ เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดอัลบั้มรูปเพื่อดู… ….
ทันใดนั้น Qin Lianyi รู้สึกว่าดวงตาของเขามืดลง และลมหายใจของเขาก็เกือบจะติดอยู่ในลำคอ
เธอ…รูปของเขาในอัลบั้มมือถือของเธออยู่ที่ไหน? ตอนนี้ไปหมดแล้วเหรอ? !
เห็นได้ชัดว่าเธอเห็นรูปเหล่านี้ก่อนที่เธอจะผล็อยหลับไป!
ฉิน เหลียนยี่หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอแล้วเดินอย่างรวดเร็วไปที่โต๊ะของไป๋ถิงซิน “คุณลบรูปภาพในโทรศัพท์มือถือของฉันหรือเปล่า”
“เพิ่งลบรูปภาพของฉัน ฉันยังกำจัดรูปภาพของตัวเองไม่ได้หรือ?” ไป๋ติงซินพูดอย่างใจเย็น
“คุณ…” ดวงตาของ Qin Lianyi เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที “คุณรู้ไหมว่ารูปถ่ายเหล่านั้นเป็นของฉัน … “
“ฉันรู้แค่ว่ารูปพวกนั้นเป็นรูปของฉัน” ไป๋ติงซินกล่าว “นอกจากนี้ เมื่อฉันทำงาน ฉันไม่อยากให้ใครมารบกวนฉัน”
Qin Lianyi หายใจไม่ออกและในที่สุดก็นั่งบนโซฟาอย่างเงียบ ๆ เดิมทีเธอตื่นขึ้นมาและมีความสุขเพราะเขาคลุมเธอด้วยผ้าห่มบาง ๆ แต่ตอนนี้ความสุขของเธอกลายเป็นความเศร้า
เธอชื่นชอบภาพถ่ายเหล่านี้มาก มันเป็นความทรงจำระหว่างเธอกับเขา! ถ้าเธอไม่มีความทรงจำเหล่านี้ เธอจะเหลืออะไร?
Qin Lianyi ดูโทรศัพท์ สูดดมและกระตุกไหล่ของเธอเป็นครั้งคราว ราวกับว่าเธอพยายามระงับความเศร้าอยู่ตลอดเวลา และพยายามอย่างหนักเพื่อกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลเข้าดวงตาของเธอ
แต่เมื่อมองเธอแบบนี้ ไป๋ติงซินก็รู้สึกว่าเขาทำอะไรผิด เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ร้องไห้ แต่เขารู้สึกอึดอัดยิ่งกว่าตอนที่เห็นเธอน้ำตาไหลอาบหน้า
ไป๋ติงซินบังคับตัวเองให้ก้มศีรษะลงและเพ่งสายตาไปที่เอกสารที่อยู่ตรงหน้า แต่ความคิดของเขาก็ล่องลอยไปที่บุคคลอื่นในห้อง
ตอนเที่ยง Bai Tingxin ไม่ได้เชิญ Qin Lianyi มากินข้าว แต่ไปทานอาหารกลางวันคนเดียว เมื่อเขากลับมาที่ออฟฟิศ Qin Lianyi ไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว แม้แต่กระเป๋าที่เธอถือในวันนี้ก็หายไปแล้ว
เธอ…ไปกินข้าวเที่ยงหรือเปล่า? ไป๋ติงซินเดา
เมื่อบ่ายสี่โมงไป่ถิงซินกลับมาจากการประชุม ฉินเหลียนยี่ยังคงไม่เห็นใครอยู่ในออฟฟิศ
ดวงตาของไป๋ติงซินขยับเล็กน้อยเพราะเขาลบรูปเหล่านั้นเมื่อเช้าเธอจึงจากไปและไม่กลับมาอีกเหรอ? ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ไม่เป็นไร
อย่างน้อยเขาก็สามารถสะอาดได้
เขาไม่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วเหรอ? เธอเป็นคนใจร้อนมาตลอด เหมือนคืนนั้น เธอบอกว่าจะรอเขาอยู่นอกบ้าน แต่เมื่อเวลา 9 โมงเช้าเธอก็เก็บข้าวของและพร้อมที่จะออกไป แต่ตอนนี้ว่ากันว่าต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนหรืออาจจะน้อยกว่าหนึ่งวันก่อนที่เธอจะยอมแพ้!
จนกระทั่งหลังจากเลิกงาน เมื่อ Bai Tingxin ออกจากบริษัท Qin Lianyi ก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย
รถขับไปที่คฤหาสน์ของตระกูล Bai Bai Tingxin มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเบื่อหน่าย
นั่นคือฉินเหลียนยี่!