by แต่โดยไม่รอให้เธอตอบ เขายังคงพูดกับตัวเองต่อไปว่า “ฉันเกลียดใครซักคน ฉันเกลียดมาก ฉันคิดพันครั้งว่าจะแก้แค้นได้อย่างไร ถ้าวันหนึ่งฉันได้พบเธอ แต่ในวันเกิดของเธอ ฉัน ยังรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง ดูเหมือนว่าเมื่อฉันไปถึงที่ของพี่สาวแล้ว ใจของฉันก็จะสงบลงได้”
หลิงยังคงหลับตาราวกับหลับไม่พูดอะไร
หรือที่จริงแล้วเขาหวังให้เธอหลับไปแต่เขาไม่อยากให้เธอได้ยินคำเหล่านี้? หลิงยังคงคาดเดาอย่างลับๆ ด้วยวิธีนี้ เธอแกล้งทำเป็นหลับไปอย่างราบรื่นยิ่งขึ้น
“ฉันคิดว่าบางทีฉันอาจจะหวังว่าจะได้พบเธออีกครั้งเร็วกว่านี้เพื่อที่ฉันจะได้แก้แค้นได้ใช่ไหม ไม่ว่าเธอจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนซักวัน ฉันจะหาเธอเจอและปล่อยให้เธอได้สัมผัสมันเหมือนกัน รสชาติเป็นอย่างไร ให้คนทรยศหักหลังหรือ?”
เสียงของเขายังคงแผ่วเบาอยู่ในห้อง แต่น้ำเสียงของคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
หลิงยังคงสั่นเล็กน้อย ญาติสนิท… เป็นไปได้ไหมที่คนที่เขาเกลียดที่ต้องการแก้แค้นคือแม่ของเขา?
เธอจำได้ว่าเขาบอกว่าแม่ของเขาทิ้งเขาไปแล้วและพ่อของเขาจากไปแล้ว
ถ้าสิ่งที่เขาพูดในตอนนั้นเป็นจริง…ก็เกรงว่าในอนาคตแม่ของเขา…
Yi Jinli จักรพรรดิแห่งเมืองลึกใครสามารถแก้แค้นการแก้แค้นของเขาได้?
หลิงยังคงนึกถึงสามปีที่เขาติดคุกโดยไม่รู้ตัว…
“พี่สาว ชาตินี้อย่าเป็นคนที่ฉันอยากเกลียดเลย เข้าใจไหม” เมื่อคำพูดของเขาฟังเหมือนลมกลางคืนในห้อง
เลือดในร่างกายของเธอดูเหมือนจะแข็งตัวอย่างกะทันหัน
อันที่จริง…เขารู้มาตลอด เธอตื่นแล้วเหรอ?
————
ค่ำคืนผ่านไปแบบนี้ เมื่อหลิงยังคงตื่นนอนตอนตี 4 ของวันรุ่งขึ้นและวางแผนที่จะไปทำงาน Yi Jinli ไม่อยู่ในบ้านอีกต่อไป
เรื่องนี้ทำให้เธอแปลกใจเล็กน้อย เขาไปเมื่อไหร่?
แต่มันก็ทำให้เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากันด้วยความอับอาย
เมื่อมองดูถุงมือที่ยังไม่เสร็จ หลิงยังคงรู้สึกอีกครั้งว่าควรสวมถุงมือให้เสร็จเร็วกว่านี้
บางทีเมื่อสวมถุงมือเสร็จแล้ว ก็สามารถถอดออกจากกันเร็วขึ้นได้
อีกด้านหนึ่ง Yi Jinli กำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถ เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ หลับตาและพักผ่อน จากนั้นใช้มือข้างหนึ่งถูหน้าผากของเขา
ท้ายที่สุดเขาแทบจะไม่ได้นอนในคืนนั้น
เมื่อเธอผล็อยหลับไป เขาก็ลุกขึ้นนั่งและมองดูใบหน้าที่กำลังหลับของเธอ
ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดว่าใบหน้าที่หลับใหลของคนๆ หนึ่งจะดีอะไร แต่เมื่อเขามาหาเธอ เขาก็กลายเป็นข้อยกเว้น
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยเบื่อที่จะดูใบหน้าที่กำลังหลับใหลของเธอ
“อาจารย์ยี่ คุณจะกลับบ้านไหม?” เกาฉงหมิงถาม
“ครับ” ยี่จินลี่ตอบเบาๆ
เพียงครึ่งทางผ่านรถ โทรศัพท์มือถือของ Gao Congming ก็ดังขึ้น และหลังจากรับสาย ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็รายงานกับ Yi Jinlihui ทันทีว่า “Yi Ye อาการของชายชราแย่ลงและตอนนี้หมอกำลังช่วยชีวิตคุณ …ไปโรงพยาบาลไหม?”
ดวงตาสีดำสนิทเปิดขึ้นทันที และยี่จินถ่มน้ำลายออกมาสามคำจากริมฝีปากบาง “ไปโรงพยาบาล”