by Ling Yiran มองไปที่สีหน้าเจ็บปวดของ Yi Jinli เขาถึงกับกระแทกหัวกับพื้นแตกร้าวราวกับว่าเขาต้องการใช้วิธีที่เจ็บปวดนี้เพื่อหยุดความเจ็บปวดของเขา
อย่างไรก็ตาม Ling Yiran ไม่ได้จับมือของเขาแรงขึ้นอย่างที่ Yi Jinli พูด แต่มือของเธอกลับคลายออก ในทันใดนั้น ข้อมือเรียวเล็กของเธอยังคงสัมผัสนิ้วของเขา เลื่อนลงช้าๆ
“อี้หราน อย่า!” ยี่ จินลี่ ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาก่อนที่เธอจะรู้ตัว
น้ำตาของเขาหยดลงแก้มและบนใบหน้าของเธอ
แชะ! แชะ!
ความอบอุ่นดังกล่าวทำให้เธอรู้สึกว่าแม้ว่าเธอจะเสียสละทุกอย่างเพื่อชายคนนี้ แต่ก็ไม่สำคัญและเธอก็จะไม่เสียใจ
เพราะจะไม่มีใครในโลกนี้ที่รักเธอมากเท่าเขา
เหมือนเดิม… “อาจิณ ฉันขอโทษ… ที่ทำให้เธอเจ็บ แต่ฉันต้องเป็นผู้หญิงที่รักเธอมากที่สุดในโลกนี้… อยู่ดี ๆ เธอ… …เธอต้องอยู่ดี .. “
เธอรักเขาอย่างสุดซึ้งถึงแม้เธอจะเลือกอีกครั้ง เธอก็จะเลือกแบบเดิม!
เมื่อเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง หลิงยังคงหลับตาลงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เธอหวังว่าสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่สำหรับอาจินก็คือรอยยิ้มของเธอ เช่นเดียวกัน เธอก็ไม่อยากให้อาจินเห็นความเศร้าในดวงตาของเธอเช่นกัน
เธอรู้สึกได้ว่าข้อมือของเธอหลุดออกจากปลายนิ้วของเขาจนเกือบหมด บางทีในอีกไม่กี่วินาที เธอก็จะล้มลงเหมือนกับว่าเธอตกลงไปในทะเล
เพียงแต่ว่าครั้งนี้จะไม่มีโชคเหมือนครั้งที่แล้ว
หลังจากผ่านไปห้าปี ในที่สุดเธอก็กลับมาหาเขา เธอหวังว่าเธอจะอยู่กับเขาต่อไปอีกสักพักและใช้เวลากับผู้ชายคนนี้ให้มากขึ้น!
เธอสามารถมอบทุกสิ่งที่เธอมีให้กับผู้ชายคนนี้ได้
ตอนนี้เธอได้แต่หวังว่าชายคนนี้จะมีชีวิตอยู่ได้ดีไปตลอดชีวิต หรือ…เธอไม่ควรกลับมา ไม่ควรปล่อยให้ความทรงจำของเขาฟื้น และไม่ควรปล่อยให้เขาตกหลุมรักเธอ ด้วยวิธีนี้เขาจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป…
หลิงยังคงรอให้ร่างกายของเขาล้มลง รอให้ความเจ็บปวดสาหัสมาเยือน
แต่ครู่ต่อมา จู่ๆ อีกมือหนึ่งก็คว้าแขนของเธอไว้ และเธอก็ได้ยินเสียงของเขาตะโกนว่า “หลิง อี้หราน คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง…คุณทำแบบนั้นอีกได้ยังไง” แบบนั้น! ถ้า…คุณไม่ใช่ อยู่ที่นี่นานกว่านี้คุณคาดหวังให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้ดีแค่ไหน…”
หลิง อี้หรานลืมตาขึ้นมาทันทีและมองมือของยี่ จินลี่ ที่จับแขนเธอไว้อย่างไม่เชื่อสายตา ขณะเดียวกัน มือของเขาก็ละทิ้งบันไดเชือกของเฮลิคอปเตอร์!
หากที่ที่อยู่ข้างใต้เขาพังทลายลงในเวลานี้ ทั้งเขาและเธอก็จะต้องตกลงสู่ความตาย!
“คุณ…คุณกำลังทำอะไรอยู่? รู้ไหมว่าการทำเช่นนี้เท่ากับทำให้คุณอกหัก…”
“แล้วไงล่ะ ฉันควบคุมอะไรได้ไม่มาก คราวที่แล้วฉันไม่ได้จับมือเธอทำได้แค่มองดูเธอตกลงไปในทะเล…แต่ครั้งนี้มันจะไม่เป็นแบบนี้ ฉันจะจับมือต่อไป” มือของคุณ…”
แม้ว่าสุดท้ายพวกเขาจะพังทลายไปด้วยกัน แต่เขาก็จะไม่ยอมปล่อย!