by “คุณเก็บภรรยาของท่านอาจารย์และท่านอาจารย์ไว้ที่ไหน” หลิง อี้หราน ถาม
“ทำไม คุณมาที่นี่เพื่อถามฉันเหรอ” ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที
“ตอนนี้ภรรยาของอาจารย์เป็นไข้ เมื่ออายุของเธอแล้ว ไข้เล็กน้อยอาจทำให้เกิดโรคต่างๆ ได้ อาจิน แม้ว่าคุณต้องการทำให้ภรรยาของอาจารย์ชดใช้บาปของเธอ คุณก็ควรหาหมอเพื่อพบเธอก่อน” หลิง อี้หราน กล่าว
ยี่ จินหลี่ ยืนขึ้นและเดินไปหาเธอ “ทำไม คุณคิดว่าฉันขังพวกเขาไว้เหรอ?”
“ไม่ใช่เหรอ?” เธอถาม
“ฉันเพิ่งหาที่ให้พวกเขายอมให้ผู้หญิงคนนั้นกลับใจ ถ้านายของเธออยากจะไปก็ไปเมื่อไรก็ได้ ส่วนคนที่ฉันเคยเรียกว่าแม่ถ้าเธออยากจะไปก็ไปแน่นอน แต่อย่างไรก็ดี เมื่อเธอจากไปแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นขั้นตอนต่อไปก็คือให้เธอเข้าคุก”
เมื่อพูดสิ่งนี้ ยี่จินลี่โน้มตัวลงเล็กน้อยและจ้องมองที่หลิง อี้หรานด้วยดวงตาของเขายิ้มครึ่งๆ ราวกับว่าเขากำลังเยาะเย้ยอะไรบางอย่าง
หลิง อี้หราน หายใจไม่ออก และทันใดนั้นก็เข้าใจว่าทำไมอาจารย์ถึงไม่จากไป นายท่านกลัวว่าเขาจะออกไปหาหมอจริงๆ หรือโทรหาตำรวจ จากนั้นถึงแม้จะมีหมอที่สามารถรักษาอาการหวัดของอาจารย์ได้ แต่อาจารย์ก็ทำ อาจินก็ได้รับผลกระทบโดยตรงเช่นกันส่งเข้าคุก
สำหรับทีมทนายของอาจินการชนะคดีไม่ใช่เรื่องยาก เพราะในตอนนั้น มีหลักฐานมากมายเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้ว่าอาจารย์จะมีชื่อเสียงโด่งดังในวิชาชีพกฎหมาย แต่คาดว่า คดีความจะ ล้มเหลวในที่สุด
“คุณบอกฉันได้ไหมว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน” หลิง อี้หราน กล่าว
ยี่ จินหลี่ ก็หัวเราะเยาะ “คุณไม่ได้สัญญากับฉันหรอกเหรอว่าคุณจะยืนเคียงข้างฉัน และไม่ร้องขอผู้หญิงคนนั้นอีก หรือคุณแค่พูดแบบนี้?”
“ใช่ ฉันสัญญาว่าจะไม่วิงวอนเพื่อพวกเขาหรือคุณ แต่อย่างน้อยขอให้ฉันพบพวกเขาสักครั้ง แทนที่จะเป็นตอนนี้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน!” หลิงยังคงพูด
“แต่ อี้หราน แม้ว่าคุณจะรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน มีเหตุผลอะไร?” ยี่ จินหลี่ ยกมือขึ้นและกอดหลิง อี้หรานอย่างอ่อนโยน
การเคลื่อนไหวของเขาอ่อนโยนอย่างยิ่ง และเสียงของเขาดูเหมือนจะกระซิบถ้อยคำที่ไพเราะ แต่คำพูดที่เขาพูดทำให้หัวใจของเธอจมลง
“ฉันจะไม่บอกคุณว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน มันเป็นการตัดสินใจของพวกเขาเองที่จะอยู่ที่นั่น อย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป ในเมื่อคุณบอกว่าฉันเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณคุณก็ยินดีที่จะทำมันอีกครั้ง เจ็บ” ฉัน?”
หลิงอี้หรานรู้สึกเพียงว่าหัวใจของเขาจมลึกลงเรื่อยๆ ราวกับว่ามีแรงสองแรงในร่างกายของเธอที่ดึงเธออยู่ตลอดเวลา
“อาจิน นี่คือสิ่งที่คุณต้องการให้แม่ชดใช้บาปของเธอจริง ๆ เหรอ? หลายปีมานี้แม่ของคุณต้องแบกภาระหนักด้วยโซ่ตรวนหนัก มีแผ่นจารึกอายุยืนยาวที่ไม่มีชื่อในบ้านของอาจารย์ซึ่งประดิษฐานโดยอาจารย์ เขากล่าวว่า ท่านอาจารย์ เป็นหนี้ใครคนหนึ่งและเธอไม่เคยมีวันสงบเลยตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา เธอเสียใจ และได้ถือศีลอดและสวดมนต์ภาวนาหวังว่าคนนั้นจะได้พักผ่อนอย่างสงบ ฉันคิดว่าคน ๆ นั้นน่าจะเป็นพ่อของคุณอาจารย์ , เธอ… ..”
“หยุดพูดได้แล้ว!” อี้จินลี่ขัดจังหวะ ค่อยๆ ปล่อยอ้อมกอดของเขาออก วางมือบนไหล่ของเธอ ลดศีรษะลงแล้วมองตรงไปที่เธอ “ถ้าไม่อยากให้ฉันทำร้ายคุณ ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็อย่า” ไม่พูดแม้แต่คำเดียว!”
การจ้องมองของเขาทำให้คอของเธอรู้สึกแห้งผาก ราวกับว่าคำพูดทั้งหมดของเธอถูกบางอย่างปิดกั้น และเธอไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ
ราวกับว่าการพูดอีกคำหนึ่งจะทำลายข้อห้ามบางอย่างและทำให้เกิดความแตกแยกในความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาอย่างแก้ไขไม่ได้
ดวงตาของเขาบอกเธออย่างเงียบ ๆ ว่าเขาเกลียดแม่ของเขามาก
ความเกลียดชังนี้รุนแรงมาก!