by “คืนนี้คุณกลับเถอะ” ยี่จินลี่พูดกับเกาฉงหมิงที่ตามมา
ดวงตาของ Gao Congming เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ แต่หลังจากอยู่เคียงข้าง Yi Jinli มาหลายปี เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าหากมีบางสิ่งที่ไม่ควรถามก็ไม่ต้องถาม
“ใช่” เกาฉงหมิงตอบและออกจากห้องเช่า
เนื่องจากอาจารย์ยี่ขอให้เขาออกไปก่อน นี่หมายความว่าอาจารย์ยี่… คุณจะอยู่ที่นี่คืนนี้หรือไม่?
ในห้องเช่า เหลือเพียง Yi Jinli และ Ling Yan เท่านั้นในขณะนี้
เขาช่วยเธอถอดรองเท้าและเสื้อคลุมของเธอ แล้วเอาผ้าห่มคลุมเธอ ดึงเก้าอี้ขึ้นแล้วนั่งข้างเตียง
พูดถึงเรื่องนี้ เขาไม่ได้อยู่ที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว และดูเหมือนว่า “ร่องรอย” ของที่ที่เขาเคยอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้จะหายไป
เธอเป็นคนทิ้งทุกสิ่งที่เขาเคยทำหรือไม่? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ คิ้วของเขาก็ขมวดคิ้วไม่ได้ และความรู้สึกไม่สบายใจก็ผุดขึ้นในหัวใจ
ในขณะนั้น หลิง หยวน ซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้นและลุกออกจากเตียง
“มีอะไรเหรอ” เขาถาม
เธอลืมตาขึ้นครึ่งหนึ่งด้วยความงุนงง “ดื่มน้ำ…ฉันอยากดื่มน้ำ…”
ฉันเกรงว่าเธอดื่มสุรามากก่อน ตอนนี้เธอคงกระหายน้ำ
Yi Jinli ถอนหายใจและกดเธอลงบนเตียง “นั่งนิ่ง ๆ ฉันจะเอาน้ำมาให้!”
ถ้าเธอไปเอาน้ำเองคงโดนน้ำร้อนลวก!
เขามาที่โต๊ะเล็ก ๆ ที่วางกระติกน้ำร้อน โดยรู้ว่าเธอมักจะทำแก้วน้ำเย็นกับแก้วน้ำที่นี่ ด้วยวิธีนี้ เมื่อคุณต้องการดื่มน้ำในฤดูหนาว เพียงแค่ผสมน้ำเย็นกับน้ำร้อน และกลายเป็นน้ำอุ่น
เขาหยิบถ้วย ผสมน้ำอุ่นกับเธอ แล้วกลับไปที่เตียง
โชคดีที่เธอยังคงนั่งอยู่บนเตียงอย่างเชื่อฟังท่านั่งนั้นค่อนข้างมีระเบียบเหมือนเด็กประถม
Yi Jinli มองไปที่ Ling ในขณะนั้น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
ราวกับว่าเธอได้ยินเสียงหัวเราะของเขา เธอเงยคาง ดวงตาสีแอปริคอทเปิดครึ่งของเธอมองมาที่เขา ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และแม้แต่ริมฝีปากของเธอก็แดงมาก
“ดื่มน้ำ ดื่มน้ำ…” เธอยังคงตะโกน แต่ท่านั่งของเธอยังคงเดิม
เขาแค่คิดว่าเธอดูน่ารักอย่างสุดจะพรรณนา
“เอาล่ะ นี่น้ำ” เขาพูดพลางส่งแก้วน้ำไปที่ริมฝีปากของเธออย่างระมัดระวัง
เธอรีบเอื้อมมือออกไปคว้าแก้วน้ำ กลืนน้ำจนหมดในลมหายใจเดียว แล้วหายใจเข้ายาวๆ ราวกับพอใจมาก ยิ้มให้เขาแล้วพูดว่า “ขอบคุณค่ะ”
“พอหรือยัง คุณยังต้องการน้ำอยู่ไหม” เขาถาม
เธอเอียงศีรษะราวกับพยายามเข้าใจความหมายของคำพูดของเขา จากนั้นจึงบ่นว่า “ง่วง…นอน…”
“แล้วคุณ…” ก่อนที่เธอจะคายคำสามคำนี้ออกจากปากของเขา เธอเอื้อมมือออกไปคว้าตัวเขา
เขาไม่ได้สนใจ เธอทั้งร่างของเธอถูกดึงไปที่เตียง
วินาทีถัดมา เธอกดเขาแล้วยิ้มเบาๆ มือของ Qian Qiansu ค่อยๆ เลื่อนไปบนใบหน้าของเขา
“อาจิน…” เสียงของเธอแผ่วเบาในหูของเขา กลิ่นหอมของไวน์ แต่ดูเหมือนผู้คนจะหลงใหล “บอกฉันที คุณกำลังทำอะไรอยู่ สวยจัง?”