by พ่อของหนิงไม่คิดว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ดังนั้น Fu Yuzhi จึงเดินไปหาเขาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
พ่อของหนิงรู้สึกว่า Fu Yuzhi อาจทำสิ่งดี ๆ โดยการตามหาเขา ดังนั้นเขาจึงก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัวเพื่อหลีกเลี่ยง ไม่กล้าแม้แต่จะเผชิญหน้า Fu Yuzhi แบบตัวต่อตัว
ใครจะคิดว่า Fu Yuzhi จะพูดว่า “พ่อให้ฉันช่วยจัดการปลาหน่อย”
หลวงพ่อหนิงนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วโบกมืออย่างวิตกกังวล “ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ท่านเป็นใคร ข้าพเจ้าจะปล่อยให้ท่านทำงานสกปรกเช่นนี้ได้อย่างไร”
Fu Yuzhi กล่าวว่า “ในครอบครัวนี้ ฉันมีเพียงตัวตนของลูกเขยของคุณเท่านั้น”
“เอ่อ…” พ่อของหนิงมองหนิงเรือนเรือนอย่างเชื่องช้า หวังว่าหนิงเรือนเรือนจะช่วยพาคนๆ นี้ออกไปได้
พ่อของหนิงไม่เคยคาดหวังว่าหนิงเรือนเรือนจะไม่พูดอะไร จึงหันหลังกลับและจากไปโดยเอามือไพล่หลัง
เขาถูกลากเหมือนลุงคนที่สอง
หาก Fu Yuzhi ต้องการช่วยก็แค่ช่วย
เขาเป็นประธาน Fu Group ที่ไม่มีนิ้วอยู่ในน้ำ เขาอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลามีเกล็ด เธออยากเห็นว่าเขาจัดการกับปลาอย่างไร
สมัยก่อนตอนที่เธออยู่กับเขาเธอไม่เคยเห็นเขาทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเลย
ครั้งหนึ่งตอนที่เธออยู่บ้านในช่วงวันหยุด ป้าของเธอมาเร็ว เธออยากกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและปวดท้องมาก
เธอต้องการให้เขาช่วยเธอปรุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปชามหนึ่ง แต่เขาไม่เต็มใจ ในที่สุด เขาก็แจ้งเตือนเชฟที่กำลังทำอาหารให้กับตระกูล Fu
แปลกที่คนแบบนี้เลี้ยงปลาได้
พ่อของหนิงมองดูหนิงเรือนเรือนเข้าไปในห้องนั่งเล่นและไอสองครั้งด้วยความเขินอาย “พอเจอกัน เรือนเรือนเข้าไปก็มองไม่เห็น…”
ฟู่ หยูจื้อพูดว่า “พ่อ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อแสดงเรือนเรือน ฉันแค่อยากช่วยคุณ”
พ่อหนิง “…”
ฉันกลัวว่า Fu Yuzhi จะเสียหาย
อย่างไรก็ตาม เมื่อดูท่าทางฆ่าปลาของชายคนนี้แล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้อะไรเลย
–
หลังจากนั้นไม่นาน หนิง หยิงหยิงก็กลับมา
ยังห่างไกลจากบ้านอยู่บ้าง ฉันก็ได้ยินเสียงของเขา “พี่สาว น้องสาว…”
หนิงเรือนเรือนเปลี่ยนเสื้อผ้าบนชั้นสองแล้วรีบโผล่หัวออกไปนอกระเบียง “ฉันไม่ได้หูหนวก แล้วจะตะโกนทำไม”
เมื่อเห็นเธอ หนิง หยิงหยิงโบกมืออย่างตื่นเต้น “พี่สาว ฉันคิดถึงเธอ ฉันอยากได้ยินเสียงของคุณเร็วกว่านี้”
เขารีบเข้าไปในสนาม นอกจากหนิงเรือนเรือนแล้ว เขาทนสายตาใครอีกไม่ได้ “พี่…”
แม่ของหนิงกำลังยุ่งอยู่ในครัว เมื่อเธอได้ยินเขากลับมา เธอก็รีบโผล่หัวออกจากครัวแล้วพูดว่า “หนิง หญิงอิง อายุเท่าไหร่แล้ว แต่เธอยังดังมาก มีแขกอยู่ที่บ้าน กรุณาทักทายเร็ว ๆ นี้”
“แขกอยู่ที่ไหน” ทันทีที่หนิงหยิงถามจบ เธอก็เงยหน้าขึ้นและเห็นชายแปลกหน้าร่างสูงคนหนึ่ง “แม่ นี่ใครคะ”
แม่ของหนิงพูดเสียงดัง “แฟนใหม่ของน้องสาวคุณ”
หนิง Yingying พูดว่า “แฟนใหม่ของพี่สาวฉัน แล้วพี่เขยของฉันล่ะ?”
แม่ของหนิงจ้องมองเขา “พี่เขย คุณไม่รู้ว่าพวกเขาหย่ากันมานานแล้ว”
หนิง หญิงหยิงรู้เรื่องนี้ แต่เธอยังไม่ชินกับการมีผู้ชายอีกคนเป็นพี่เขยคนใหม่ของเธอ
เขาแตะหัว รู้สึกสูญเสียเล็กน้อย “แม่ ฉันควรเรียกเขาว่าพี่เขยด้วยไหม?”
เด็กคนนี้สูงมากแต่เขายังเด็กอยู่ไม่ว่าเขาจะสูงแค่ไหนก็ยังดูเหมือนเด็กน้อย
ซูจินยื่นมือออกมาแล้วสะบัดหน้าผากอย่างเล่นๆ “ถ้าคุณไม่เรียกฉันว่าพี่เขยแล้วคุณจะเรียกฉันว่าอะไร? จากนี้ไปคุณจะให้ฉันเป็นแค่พี่เขยเท่านั้น คุณคือ ไม่อนุญาตให้เรียกใครว่าพี่เขยคุณได้ยินฉันไหม”
ซูจินมีออร่าที่แข็งแกร่ง และหนิง หยิงหยิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “พี่สาว พี่เขย…”
ซูจินยิ้มและพูดว่า “ฟังดูดีมาก! โทรอีกสองสามครั้งดังขึ้นแล้วให้ฉันฟัง ถ้าฉันพอใจ ฉันจะได้รับรางวัลใหญ่ในไม่ช้า”
หนิง หยิงหยิงพูดว่า “รางวัลใหญ่อะไรนะ?”
ซูจิน “คุณโทรมาก่อน”
หนิง หญิงอิงพูดว่า “ถ้าฉันโทรหาคุณ ให้รถของเล่นมาให้ฉันด้วย ฉันจะไม่โทรหาคุณโดยเปล่าประโยชน์”
ซูจิน “คุณยังเด็กและมีความคิดมาก มาทำสิ่งนี้ เมื่อคุณอายุสิบแปด ฉันจะให้รถสปอร์ตแก่คุณ”