by หลัวราวมองดูฟู่เฉินฮวนอย่างจริงจังและแสดงทัศนคติของเธอ
เธอจะไม่ออกไปจากพระราชวัง
กว่าจะเข้ามาได้ต้องใช้ความพยายามมาก
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟู่เฉินฮวนก็คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น เราก็ไม่สามารถอยู่ที่โรงพยาบาลหลวงได้”
“กษัตริย์ทรงจัดให้คุณรับใช้จักรพรรดิ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวราวก็ตกใจ “จักรพรรดิเกษียณอายุแล้วเหรอ? ไม่เป็นไรหรอก”
“แต่แม่ทัพฉินกล่าวว่าไม่ควรรบกวนจักรพรรดิ”
เธอไม่ทราบว่าสุขภาพของจักรพรรดิเป็นอย่างไรบ้าง
ฟู่เฉินฮวนพยักหน้า “โดยปกติแล้ว เรื่องพวกนี้ไม่รบกวนจักรพรรดิ”
“แต่เรายังต้องรบกวนคุณเมื่อถึงเวลาต้องทำอย่างนั้น”
“ถ้าท่านอยู่ในวัง ท่านก็ช่วยเจ้าชายได้ แต่ท่านไม่อาจตายจากน้ำมือของราชินีได้ จักรพรรดิไม่สามารถปกป้องท่านได้ ดังนั้นท่านจึงต้องไปหาจักรพรรดิกิตติมศักดิ์”
“พระราชาจะจัดการให้ เราจะไปที่นั่นในตอนบ่าย”
หลัวราวพยักหน้า “ขอบคุณนะ ราชาเฉอเซียน!”
ฟู่เฉินฮวนจับมือเธอไว้และต้องปล่อยไป
หลัวราวเข้าใจว่าเขากำลังจะจากไป
นางอดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้ง “ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าขอถามท่านสักคำถามหนึ่งได้ไหม?”
“คุณพูด”
ลัวราวลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “นายพลฉินกล่าวว่าเขาเคยเห็นคุณในวังมาก่อน เจ้าชาย และเรียกคุณว่าเจ้าชาย แต่คุณกลับไม่สนใจ”
“เขาสับสนมาก ทำไมเจ้าชายถึงไม่มีการติดต่อกับคฤหาสน์ไท่เว่ยเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ท่าทีของ Fu Chenhuan ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
หลังจากเงียบไปนาน เขาก็อธิบายว่า “ไม่มีเหตุผล”
หลังจากพูดเช่นนั้น ฟู่เฉินฮวนก็ยืนขึ้นและจากไป
เหลียงซิงโจวเดินตามรอยเท้าของฟู่เฉินหวนและออกจากโรงพยาบาลหลวง
เมื่อมองไปที่หลังของพวกเขาที่กำลังออกเดินทาง หลัวราวก็รู้สึกมีความสุขมากขึ้นในใจ
อย่างน้อยฟู่เฉินฮวนก็จำเธอได้
ฉันไม่ทราบว่าฟู่เฉินหวนจำเธอได้เมื่อใด
แต่ตราบใดที่พวกเขายังอยู่ในพระราชวังพวกเขาก็ยังมีโอกาสที่จะพูดได้
แน่ใจได้ว่าไม่นานหลังจากนั้น
ขันทีที่อยู่เคียงข้างจักรพรรดิที่เกษียณอายุราชการเข้ามาและย้ายลัวราโอไปอยู่ข้างๆ จักรพรรดิที่เกษียณอายุราชการ
ความวุ่นวายดังกล่าวดังมากจนคนทั้งโรงพยาบาลทราบเรื่องนี้
แน่นอนว่า Lu Yutao รู้เรื่องนี้ และเมื่อเขาเห็น Luo Rao ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็กลัวมากจนหน้าของเขาซีดลง
เขาไม่รู้ว่าหลัวราวออกมาได้อย่างไร!
ราชินีต้องการที่จะฆ่าเธอ ใครสามารถช่วยเธอได้!
เธอไปพัวพันกับจักรพรรดิได้อย่างไร?
ผู้หญิงคนนี้สำคัญมาก!
“ลั่วหยุน เจ้ามากับข้าได้แล้ว” ขันทีซู่กล่าว
หลัวราวมองไปที่ซู่ไป๋จื้อที่ยืนอยู่ในมุมฝูงชน ครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดกับขันทีซู่ว่า “ขันทีซู่ คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม”
“ผมอยากไปเช้าพรุ่งนี้”
“ฉันยังทำงานที่โรงพยาบาลอิมพีเรียลไม่เสร็จเลย ฉันจะไปเมื่อทำเสร็จ”
ขันทีซู่ไม่ได้เขินอาย “คุณเก่งมากในการทำสิ่งที่คุณเริ่มต้นให้สำเร็จ โอเค มาพรุ่งนี้เช้าก็ได้”
“อย่าใช้เวลานานเกินไป”
หลัวราวพยักหน้า “ใช่!”
หลังจากเห็นขันทีซูออกไปแล้ว ลั่วราวก็มองไปที่ลู่ ยูเทาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น
ลู่หยูเทากลืนน้ำลายด้วยความกังวล
เมื่อมองดูดวงตาที่จ้องสังหารนั้น หัวใจของฉันแทบเต้นแรง
หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว Lu Yutao ก็ไล่ตาม Luo Rao และกลับมาที่ห้องของเธอ
หลังจากปิดประตูแล้ว เขาก็ถามด้วยความกังวลว่า “คุณมีความสัมพันธ์อย่างไรกับจักรพรรดิ?”
“เหตุใดจักรพรรดิจึงช่วยคุณไว้?”
“ใครช่วยคุณไว้?”
สิ่งที่ Lu Yutao กังวลคือเขาทำสิ่งที่เขาทำพลาด และราชินีจะโกรธมากขนาดไหน
นอกจากนี้ หลัวหยุนก็ไม่ใช่คนดีเช่นกัน
ตอนนี้เขาไม่ได้ถูกโจมตีจากทั้งสองด้านเหรอ?
หลัวราวค่อยๆ เก็บข้าวของของเธอ “มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?”
“ท่านควรคิดว่าวันนี้จะอธิบายให้ราชินีฟังอย่างไร”
“ถ้าคุณช่วยราชินีจัดการกับฉันได้ คุณคงได้บอกรายละเอียดของสมุดเล่มนี้ให้ราชินีฟังแล้วใช่ไหม ฉันสงสัยว่า… ราชินีขอให้คุณส่งสมุดเล่มนี้ให้หรือเปล่า”
หลัวราวยิ้มอย่างเย็นชา
รอยยิ้มนั้นทำให้ Lu Yutao รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว
ในใจฉันมีความหวาดกลัว
หนังสือเล่มเล็กนั้นอยู่ในมือของหลัวหยุน และตอนนี้เธอกำลังจะถูกโอนไปให้จักรพรรดิที่เกษียณอายุ ดังนั้นแม้แต่ราชินีก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้
ตอนนี้ราชินีทำได้เพียงกำจัดเขาออกไปเท่านั้นเพื่อไม่ให้มีหลักฐานเหลืออยู่!
แม้ว่าในอนาคตจะค้นพบหนังสือเล่มดังกล่าวก็อาจกล่าวได้ว่าเป็นของปลอม
ลู่หยูเทากลืนน้ำลายด้วยความกังวล
ผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจจริงๆ!
เมื่อเห็นลั่วหยุนเก็บข้าวของโดยหันหลังให้เขา ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเย็นชา และหัวใจของเขาก็กลายเป็นมุ่งมั่น
เขาคว้ากาน้ำชาบนโต๊ะ เดินไปข้างหน้า แล้วทุบมันที่ด้านหลังศีรษะของเธออย่างแรง
ในขณะที่รัศมีการสังหารปรากฏขึ้น ลัวราโอก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว หันหลังแล้วเตะไปข้างหน้า
เขาเตะ Lu Yutao ออกไปโดยตรง
เขาล้มลงอย่างหนักบนพื้น
อาเจียนเป็นเลือด
หลัวราวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ด้วยสีหน้าเหมือนจะฆ่าฟัน
ลู่หยูเทาลุกขึ้นด้วยความหวาดกลัวและเซออกจากห้องไป
เมื่อเห็น Lu Yutao วิ่งหนี Luo Rao ก็ไม่ได้ไล่ตามเขาอีกต่อไป แต่เพียงยิ้มเย็นๆ
เนื่องจากผู้ชายคนนี้ตายไปแล้ว จึงไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บเขาไว้
ยิ่งไปกว่านั้น หากเธอถูกย้ายไปอยู่ฝ่ายจักรพรรดิที่เกษียณอายุแล้ว ลู่ ยูเทาจะยิ่งก้าวร้าวและตอบโต้ เฉิง ไป่ชวน และ ซู่ ไป่จื้อ มากขึ้นอย่างแน่นอน
เซิงไป๋ชวนเป็นศิษย์ของมู่ไท่ยี่ และบางทีเขาอาจอยู่ภายใต้การคุ้มครองของมู่ไท่ยี่ด้วย
ซู่ไป๋จื้ออยู่ในสถานการณ์ที่น่าสังเวช
นี่คือเหตุผลที่เธออยากพักอยู่ที่โรงพยาบาลอิมพีเรียลอีกหนึ่งคืน
จากนั้นเธอจึงปิดประตู ผสมสมุนไพรบางชนิดและบดให้เป็นผง
เมื่อมืดแล้ว ซู่ไป๋จื้อก็มาถึง
“ฉันกำลังจะตามหาคุณพอดี” หลัวราวมองออกไปนอกประตูด้วยความระมัดระวังแล้วปิดมันลง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมคุณถึงออกจากโรงพยาบาลหลวงล่ะ” ซู่ไป๋จื้อถามด้วยความสงสัย
หลัวราวพยักหน้า “หลู่ ยูเทาทรยศต่อฉัน และราชินีต้องการที่จะฆ่าฉัน”
“ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกจากโรงพยาบาลหลวง”
“แต่ก่อนที่เราจะจากไป ลู่หยูเทาก็ไม่สามารถอยู่ได้เช่นกัน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของซู่ไป๋จื้อก็สว่างขึ้น ไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของเธอไว้ได้ เธอจึงถามว่า “คุณจะฆ่าเขาไหม?”
จากนั้นนางก็เริ่มกังวลอีกครั้ง “มันจะชัดเจนเกินไปไหม? พรุ่งนี้เจ้าจะออกจากโรงพยาบาลหลวงแล้ว ถ้าลู่หยูเทาตายในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เจ้าจะออกไปได้ไหม?”
แม้ว่านางต้องการให้ Lu Yutao ตาย แต่นางยังคงหวังว่าจะไม่มีคนบริสุทธิ์คนใดต้องพัวพันกับ Lu Yutao
หลัวราวหยิบผงยาที่เธอเพิ่งเตรียมไว้ออกมาแล้วพูดว่า “นี่ ฉันพร้อมแล้ว”
“ตราบใดที่ผงนี้ถูกเติมลงในชาของลู่หยูเทา เขาจะเริ่มมีอาการประสาทหลอน หากคุณทำให้เขาตกใจด้วยชุดผี เขาอาจจะคลั่งได้”
“แค่…คุณแน่ใจเหรอว่าคุณจะทำได้ดี?”
เธอจากไป ดังนั้นงานนี้จึงสามารถมอบให้กับซู่ไป๋จื้อเท่านั้น
ซู่ ไป๋จื้อพยักหน้า “โอเค!”
หลัวราวพยักหน้าและส่งผงให้เธอ
กล่าวว่า “ฉันจะช่วยคุณเป็นความลับ”
“เราจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อทำให้มันดูไร้ที่ติ และแสร้งทำเป็นว่าเป็นลู่หยูเทาที่กลัวจนแทบคลั่ง”
“และราชินีจะไม่ยอมปล่อยเขาไป เขาอาจจะบ้าได้”
“แค่ปกป้องตัวเองก็พอ!”
“เมื่อถึงเวลาอันสมควร จงให้เฉิงไป่ชวนส่งคุณออกจากวัง”
ซู่ไป๋จื้อไม่คัดค้านและพยักหน้าเห็นด้วย
“อย่างนั้นคุณก็ควรจะระวังเหมือนกันนะ”
หลัวราโอเม้มริมฝีปากและยิ้ม “ไม่ต้องกังวล”
หลังจากที่ทั้งสองสนทนาเสร็จ ลัวราโอก็ไปหาเฉิงไป่ชวนอีกครั้งและหารือแผนกับเขา
ทัศนคติของเธอชัดเจนว่าหมายความว่า Sheng Baichuan ควรหยุดสนใจมากเกินไป
อย่างไรก็ตาม ต้องมีแพทย์หลวงที่เชี่ยวชาญอยู่ไม่กี่คนในโรงพยาบาลหลวง หากเฉิงไป่ชวนจัดการกับราชินี เขาจะต้องถูกลอบสังหารอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
สิ่งเดียวที่ Sheng Baichuan ต้องทำคือปกป้อง Su Baizhi
เฉิงไป๋ชวนก็เห็นด้วยเช่นกัน
แต่หลังจากการสนทนา เฉิง ไป่ชวนก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านมีความสัมพันธ์อย่างไรกับผู้สำเร็จราชการ”
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com