บทที่ 105 พายุหลอน

นายพลเฒ่าทั้งสองค่อย ๆ ปล่อยมือและยืนต่อหน้าพวกเขาด้วยท่าทางเคร่งขรึม

Dali และ Wang Hong ค่อยๆ ยกมือขวาขึ้น Xiaohua ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าในเวลานี้ หันหลังกลับและยกอุ้งเท้าขวาให้นายพลทั้งสองยืนตัวตรง!

พลเรือเอกทั้งสองเผชิญหน้ากับนักรบที่พันผ้าพันแผลสองคนและเสือดาวตัวน้อย และวางมือขวาไว้ระหว่างหน้าผากของพวกเขา ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยน้ำตา พวกเขารู้ว่าคำทักทายทางทหารเหล่านี้เป็นความรักอันลึกซึ้งของนักรบผู้กล้าหาญเหล่านี้สำหรับสหายในอ้อมแขนของพวกเขา ความกตัญญูต่อสหายพิเศษในอ้อมแขนของเสือดาวตัวน้อย และความกตัญญูต่อประเทศและกองทัพที่ระลึกถึงพี่น้องของพวกเขา!

เมื่อเห็นฉากนี้ Dean Zhang และเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่อยู่ข้างๆ ก็ยืนอึ้ง พวกเขาไม่เข้าใจว่าคนกลุ่มนี้มาจากไหน พันโทวัยรุ่น ร้อยโทสองสาวงาม บาดเจ็บด้วยบาดแผลกระสุนปืน… พวกเขาอยู่ในค่ายฐานทัพในเมืองหลวง และพวกเขาไม่กลัวอำนาจของนายทหารในบริเวณสำนักงาน และพวกเขาทำได้ ตื่นตระหนก นายพลทั้งสองแห่งสาธารณรัฐมาเยี่ยมด้วยตนเองและมอบตำแหน่งให้แมวตัวเล็กจริงๆ ทั้งหมดนี้ทำให้พวกเขาตกตะลึง

ก่อนออกเดินทาง Zhong Hanrui ได้สั่งให้เจ้าหน้าที่นำเงินสดจำนวน 100,000 หยวนออกจากกระเป๋าและส่งให้ Li Dongsheng “เมื่อพวกเขารู้สึกดีขึ้นก็พาพวกเขาออกไปพักผ่อนและเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ของปักกิ่ง ถ้าเงินไม่เพียงพอ ไปถามประธาน Jiang โดยตรง!” และออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับ Wu Zhen

การปรากฏตัวของนายพลทั้งสองทำให้หลี่ตงเฉิงและตัวตนของพวกเขาสับสนระหว่างเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์และเทพเจ้าในหอผู้ป่วยโดยรอบ การเก็งกำไรในรูปแบบต่างๆ กำลังเพิ่มขึ้น บางคนบอกว่าพวกเขามาจากเขตทหาร และพวกเขาทั้งหมดเป็นลูกของผู้นำเขตการทหาร บางคนบอกว่าคนสวยสองคนในนั้นคือรองประธานคณะกรรมาธิการทหารและลูกสาวในอนาคต กฎของแม่ทัพจง… ฯลฯ เสียงดังมาก

ใช้เวลาไม่นานสำหรับพลโทระดับสูง พันเอก และผู้พันที่สร้างปัญหาในวอร์ดระดับสูงให้ย้ายจากงานเดิมและย้ายไปยังกองทัพรากหญ้าโดยตรง ทำให้โรงพยาบาลเป็นที่ที่เหล่าทวยเทพมาชุมนุมกันจากทุกหมู่เหล่า รู้สึกเย็นชา และข้าราชการทหารระดับสูงบางคนบ่นเรื่องโรคภัยไข้เจ็บและหาข้ออ้างเพื่อปลูกฝังให้ออกจากโรงพยาบาลทีละคน เกรงว่าพวกเขาจะขัดแย้งกับมารร้าย ดาราดังอย่าง “หน่วยคอมมานโดเสือดาว” และทำร้ายตัวเองเพียงสองหรือสามเท่านั้น ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เกือบสองในสามของผู้คนที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจากอาการป่วยในระดับโรงพยาบาลขึ้นไปได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว

หลังจากได้ยินรายงานจากหัวหน้าแผนกผู้ป่วยใน คณบดีเจียงและรองคณบดีจางได้ยินข่าวว่าเจ้าหน้าที่ที่สูงกว่าระดับโรงเรียนออกจากโรงพยาบาลเป็นจำนวนมาก และพวกเขาทั้งสองปรบมือบนโต๊ะและหัวเราะ

โดยปราศจากความวุ่นวายจากโลกภายนอก หน่วยคอมมานโดของหน่วยคอมมานโด Panther ที่กำลังฝึกอยู่ในค่ายทหารหรือต่อสู้ในสนามรบจะได้รับการปฏิบัติที่ไม่เคยมีมาก่อนในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบและสะดวกสบายเช่นนี้ อาหารเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการที่แผนกโภชนาการของโรงพยาบาลจัดทำขึ้นเป็นพิเศษสำหรับพวกเขา และพยาบาลจะนำพวกเขาไปที่หอผู้ป่วยเมื่อทานอาหารเสร็จ เมื่อไม่มีอะไรเลย ผู้เล่นบางคนที่มีอิสระในการเคลื่อนไหวก็วิ่งไปที่ห้องของ Zhang Wa เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับภูเขา

พยาบาลสาวในหอผู้ป่วยโดยรอบเคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้าหน้าที่รุ่นเยาว์กลุ่มนี้ที่ไม่กลัวอำนาจ

ทหารรักษาการณ์ตัวน้อยที่ดูแลการเฝ้าระวังสามารถหยุดชายร่างใหญ่ได้ แต่พวกเขาไม่สามารถหยุดสาวน้อยผู้แปลกประหลาดเหล่านี้ได้ ซึ่งมักจะปล่อยให้พวกเขาเข้าไปในวอร์ดระดับสูงเสมอ

เป็นเวลาหลายวันติดต่อกันที่เซียวฮัวผู้ได้รับรางวัลนี้ เดินวนไปมาในทางเดินโดยเงยศีรษะขึ้นเสมอ และเมื่อเธอเห็นห้องนั้น เธอก็เดินเข้าไปและเดินไปรอบๆ หยอกล้อเธอด้วยอาหารที่ พยาบาลที่สถานีพยาบาลชอบ ไม่ว่านางพยาบาลตัวน้อยจะชอบมากแค่ไหนก็ตาม Xiaohua จะไม่กินสิ่งที่พวกเขาให้และจะไม่ปล่อยให้มันถือเธอไว้ เมื่อพยาบาลเห็นมันด้วยความโกรธ เธอก็ยกมือเล็กๆ ของเธอขึ้นเพื่อขู่เธอ แต่ Xiaohua เพียงกระดิกหางของเธอด้วยความรังเกียจ พยาบาลตัวน้อยมีความสัมพันธ์แบบรักและเกลียดซึ่งกันและกัน และทันทีที่พวกเขาไปทำงาน พวกเขาจะมองหา Xiaohua ทุกที่เพื่อรายงาน

เช้าตรู่นี้ พยาบาลตัวน้อยมารวมตัวกันที่สถานีพยาบาลเพื่อพูดคุยเรื่องบางอย่าง Zhang Wa ออกมาเดินเล่นหลังอาหารเช้า เมื่อเห็นพยาบาลตัวน้อยคุยกันเรื่องลึกลับ เธอจึงรีบเข้าไปอุดหู พยาบาลตัวน้อยหยุดพูดทันทีเมื่อเห็นว่าหูของเขาถูกทิ่ม

7. พยาบาลทั้งแปดคนจ้องมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง Zhang Wa ทิ่มหูเป็นเวลานานและไม่ได้ยินเสียง เขาหันศีรษะและเห็นว่าพยาบาลทั้งหมดมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มและรวดเร็ว “พี่สาว เร็วเข้า ฉันกำลังฟังอยู่” เสี่ยว จาง พยาบาลใน Wanlin Ward กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น…” Zhang Wa เหล่และทิ่มหูของเขาอีกครั้งและพยาบาลสองสามคน ทุกคนเดินเขย่งเขย่งออกไป

Zhang Wa ไล่ตาม Xiao Wang ในห้องของเธอด้วยความโกรธและตะโกนว่า “ถ้าคุณไม่บอกฉันฉันจะบ่นกับคุณ” และตาม Xiao Wang เข้าไปในวอร์ดของเธอ นางพยาบาลหวาง “หัวเราะคิกคัก” แล้วเหลือบไปมองที่ห้อง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ เธอเอามือทั้งสองปิดปากแล้วกระซิบ “ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าหาว่าฉัน”

Zhang Wa มองที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นอะไรมากไหม ลึกลับจัง” เซียวหวางกระซิบ “ห้องชันสูตรสัตว์ในโรงพยาบาลถูกหลอกหลอนในตอนกลางคืนเมื่อเร็ว ๆ นี้ กรงขังของกรงหลายวันติดต่อกัน ที่ซึ่งสัตว์ทดลองถูกตัดขาด สัตว์ทดลองทั้งหมดวิ่งออกจากกรงและวิ่งไปรอบๆ ในห้องทดลอง และมีจำนวนน้อยลงทุกวัน แต่ประตูและหน้าต่างของห้องทดลองทั้งหมดไม่บุบสลาย คุณว่าไหม แปลกไหม ทุกคนบอกว่าผีสิง!” พูดไปก็หดคอด้วยความกลัว .

จางหวาดีใจที่ได้ยินมัน “ผีอยู่ที่ไหน ไร้สาระ! แผนกรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลของคุณไม่พบผลลัพธ์” “ฉันตรวจสอบแล้ว วิดีโอเฝ้าระวังถูกเรียก และฉันเห็นแต่แมวป่าวิ่งไปรอบๆ กลางคืนไม่พบแม้แต่ตัวเดียว คิดดูสิ ถ้ามันไม่ผีสิงจะเป็นอย่างไร” เซียวหวาง พูดคำว่า “ผี” หน้าของเขาซีดและหันไปมองรอบๆ บอกว่าเขากลัว

หลังจากได้ยินเสี่ยวหวางพูดว่ามีแมวป่าอยู่ทุกหนทุกแห่งในตอนกลางคืน จางหวาก็เข้าใจ เขายิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันจะทิ้งสิ่งนี้ไว้ให้ฉัน” หลังจากนั้นเขาก็เดินออกจากวอร์ดและมาที่ Wanlin Ward ข้างๆ Wan Lin ลุกขึ้นไปล้างห้องน้ำแล้ว Zhang Wa เดินไปที่เตียงโดยตรง และเห็น Xiaohua นอนอยู่บนหมอน “huchihuchi” นอนหลับสนิท เขายิ้มและตบก้นของ Xiaohua

Xiaohua รู้ว่าเธออยู่ในพื้นที่ปลอดภัย ดังนั้นเธอจึงเพิ่งลืมตาอย่างเกียจคร้านและเหลือบมองที่ Zhang Wa จากนั้นหลับตาและเริ่มผล็อยหลับไปอีกครั้ง Wan Lin เดินออกจากห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดตัวบนไหล่ของเขา เขาเห็น Zhang Wa แกล้ง Xiao Hua และกล่าวว่า “Xiao Hua ไม่ได้กลับมาจนถึงเที่ยงคืน ดังนั้นให้เขานอนต่ออีกหน่อยเถอะ” Zhang Wa ยิ้มและพูดว่า “ใช่แล้ว เขาออกไปข้างนอกตอนกลางดึก ฉันทำให้นายเดือดร้อนอีกแล้ว”

“อะไรนะ มันสร้างปัญหาอีกแล้วเหรอ?” ว่าน ลินรีบถาม “ไม่เป็นอะไร มันแค่วิ่งเข้าไปในห้องปฏิบัติการของโรงพยาบาลตอนกลางดึกเพื่อปล่อยสัตว์เล็กๆ ทั้งหมด และกินไม่กี่ตัวเพื่อพัฒนาชีวิต” ทันทีที่ Wan Lin ได้ยินเรื่องนี้เขาก็ยิ้มและพูดว่า “ฉันบอกว่าเนื้อดิบที่ฉันให้เขาจากโรงอาหารวันนี้ไม่ค่อยกินเท่าไหร่ ปรากฎว่าเขาออกไปกลางดึกเพื่อปรับปรุง ชีวิตของเขาด้วยตัวเขาเอง” เสี่ยวฮวาเงี่ยหูและเหล่เพื่อดักฟังการสนทนาระหว่างทั้งสอง เมื่อเห็น Wan Lin มองไปที่มัน เธอรีบลดหูของเธอและแสร้งทำเป็นหลับ

“หยุดแกล้ง ลุกขึ้น!” ว่าน หลินตะโกนด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เซียวหัวค่อย ๆ พลิกตัวและลุกขึ้น ก้มศีรษะและมองไปด้านข้างไม่ได้ จางหวามองมาที่เขาและพูดอย่างมีความสุข “ความผิด บอกตามตรง เมื่อคืนคุณทำอะไรมา”

Xiaohua ไม่สนใจเขา กระโดดลงจากเตียงและวิ่งไปที่ด้านข้างของ Wan Lin โดยกระดิกหางของเธอ “ไป ตามฉันมาที่แผนกรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลและมอบตัว” เสี่ยวหัวลดคอของเธอและเดินตาม Wan Lin และ Zhang Wa ออกจากห้องอย่างไม่เต็มใจ