by “ไอ้เวร…”
ในเวลานี้ ผู้อำนวยการรองมีม้าหญ้าและโคลน 10,000 ตัววิ่งผ่านไปมาในหัวใจของเขา
“สถานการณ์บ้าบออะไรกัน เจ้าหมาบ้าไวท์ตัวนี้จะเพิ่มระดับการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติในสองประโยคได้อย่างไร!”
ในสหรัฐอเมริกา สิ่งที่ตำรวจกลัวที่สุดคือคำว่า “การเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ”
เมื่อคุณไปถึงระดับของคำสี่คำนี้ สิ่งต่างๆ จะเพิ่มขึ้นเป็นระดับที่จริงจังที่สุดทันที
ไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เกี่ยวข้องจะถูกขับออกจากกำลังตำรวจ และแม้แต่หัวหน้ารองของเขาเองอาจถูกลงโทษอย่างรุนแรง
ถ้าเกิดเหตุการณ์หมู่ขึ้นอีก ฉันก็ได้แต่ตำหนิและลาออก
ดังนั้นเขาจึงอธิบายให้ เจมส์ ไวท์ ฟังอย่างรวดเร็วว่า “คุณไวท์ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ เหตุผลที่สำคัญที่สุดก็คือเพราะข้อเท็จจริงของคดีนี้ร้ายแรงมาก และผู้ใต้บังคับบัญชาของฉันก็กระตือรือร้นที่จะสอบสวนสถานการณ์ทั้งหมด เจาะลึกเหตุการณ์และจับผู้บงการโดยเร็วที่สุด…”
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็ยิ้มและพูดว่า “คุณก็รู้ด้วยว่าตราบใดที่คุณจับผู้บงการเบื้องหลังได้โดยเร็วที่สุด คุณจะสามารถเคลียร์ข้อสงสัยของลูกค้าของคุณโดยเร็วที่สุด อย่างไรก็ตาม เราก็เชื่อเช่นกัน ..”
เจมส์ ไวท์ เอื้อมมือไปขัดจังหวะเขาและพูดอย่างเย็นชา: “เป็นหน้าที่ของคุณที่จะต้องตรวจสอบมือดำที่แท้จริงของเหตุการณ์และเป็นหน้าที่ของฉันที่จะเคลียร์ลูกค้าที่สงสัย ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องเป็นตัวของตัวเอง -ประกาศ และฉันกำลังพูดถึงการเหยียดเชื้อชาติ อย่าพูดนอกเรื่องที่นี่”
หลังจากพูดจบ เจมส์ ไวท์ก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยและพูดต่อ: “สิ่งที่ฉันต้องรู้คือ ในคดีที่คุณจัดการในช่วงสามปีที่ผ่านมา ผู้ต้องสงสัยได้รับบาดเจ็บเมื่อถูกจับกุมมีกี่คดี”
“ประการที่สอง ฉันต้องการทราบว่ามีผู้ต้องสงสัยที่ได้รับบาดเจ็บเมื่อถูกจับกุมจำนวนกี่คนที่ถูกส่งไปหาหมอทันเวลา และจำนวนที่ไม่ส่งไปหาหมอทันเวลาเช่นลูกค้าของฉันมีกี่คน:”
“สุดท้ายฉันต้องรู้ว่าคนที่ส่งไปหาหมอทันเวลาเป็นคนผิวขาวกี่คน? มีคนผิวสีอยู่กี่คน? และคนที่ไม่ส่งไปหาหมอทันเวลามีกี่คน? คนผิวขาว มีกี่คน คุณต้องให้ข้อมูลนี้แก่ฉันโดยเร็วที่สุดมิฉะนั้นฉันจะประท้วงไปที่สถานีตำรวจเมืองทันทีและแจ้งสมาชิกรัฐสภาที่กังวลมากที่สุดเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ!”
“ให้ตายสิ…” หัวหน้าสาขาเพียงรู้สึกว่าตับของเขาสั่น
“แน่ล่ะ มันคือ หมาบ้าไวท์! ไม่มีที่จับที่เขาหาไม่เจอ…”
มีหัวหน้าแผนกอยู่ในเขตของเขา และเขาไม่ได้ถูกนับรวมในระบบตำรวจของนิวยอร์กทั้งหมด
เพราะในนิวยอร์กทั้งหมด มีสำนักงานขนาดต่างกันเพียงหนึ่งหรือสองร้อยแห่ง และเขาเป็นเพียงหนึ่งในหรือสองเปอร์เซ็นต์เท่านั้น
และเจมส์ ไวท์ก็แตกต่าง
เจมส์ ไวท์ เป็นหนึ่งในทนายความด้านอาชญากรรมชั้นนำในนิวยอร์ก ไม่มีใครห้าม
มันคือพีระมิดทั้งหมดของทนายความคดีอาญาในนิวยอร์ก
ดังนั้น ต่อหน้าเจมส์ ไวท์ ผู้อำนวยการย่อยสนามบินเล็กๆ คนนี้จึงไม่เข้ากันเลย
เมื่อ ผบ.ตร. ไม่รู้จะทำอะไร ตำรวจก็วิ่งเข้ามาบอกอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ท่านหัวหน้ามีข่าวจากกรมตำรวจเมือง คนจาก ซีเอ็นเอ็น และ นิวยอร์กไทม์ จะมาสัมภาษณ์ทีหลัง หัวหน้าสำนักก็จะมาด้วย!”
หัวหน้ารองผู้อำนวยการก็หึ่ง เจมส์ ไวท์ก็เยาะเย้ยว่า “ตอนนี้ฉันกำลังคิดอยู่ว่าควรบอกเพื่อนในวงการสื่อบ้างมั้ย เรื่องนี้จะถูกเปิดเผย แต่เนื่องจากคุณได้แจ้งกับสื่อไปแล้วว่า จะดีกว่าและให้นักข่าวมาเปิดเผยว่าคุณละเมิดกฎหมายอย่างไร ละเมิดมนุษยชาติ และเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติอย่างไร!”
ที่จริงแล้ว เจมส์ ไวท์ ไม่เพียงแต่จะช่วยหม่าหล่าน เคลียร์ชื่อเท่านั้น แต่ยังเป็นภารกิจที่สำคัญมากด้วย คือ การควบคุมเรื่องนี้ให้มากที่สุดและอิทธิพลของเขาโดยเฉพาะพยายามไม่ให้ชื่อหม่าหล่าน และชื่อ หม่าหลาน มากที่สุด ภาพ ปรากฏในสื่ออเมริกันใดๆ