จักรพรรดิเทพสูงสุด
จักรพรรดิเทพสูงสุด

บทที่ 3518 ขั้นปลายของปรมาจารย์อาณาจักร

“นี่คืออะไร?”

ในขณะนี้ ไห่เซิงเฟิงยกมือขึ้นและสัมผัสม้วนกระดาษ

บัซ…

ทันใดนั้น ม้วนหนังสือก็เริ่มเรืองแสงในขณะนี้

เมื่อแสงสว่างขึ้น มู่หยุนและไห่เซิงเฟิงต่างก็มองเห็นฉากในม้วนกระดาษ

มันเป็นเหมือนภาพของภูเขา แม่น้ำ และท้องทุ่งนา

หากดูอย่างใกล้ชิด จะเห็นภาพภูเขา แผ่นดิน ทะเลสาบ ทะเลทราย ฯลฯ

“แผนที่จีนตะวันออก!”

ในขณะนี้ ไห่เซิงเฟิงไม่สามารถช่วยแต่พูดได้

“เมืองตงหัวมีทั้งหมด 103 มณฑล แต่ละมณฑลประกอบด้วยหลายรัฐ พื้นที่มีรัศมีหลายสิบล้านไมล์”

“ทั้งเก้ามณฑลนี้แข็งแกร่งที่สุดและปกป้องเมืองหลวงได้!”

ขณะนี้มี 103 จังหวัดที่ถูกทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่

หากสังเกตดีๆ จะเห็นเมืองอยู่ตรงกลางซึ่งเป็นเมืองที่กว้างใหญ่ที่สุด

“ที่นี่ควรจะเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์!”

ไห่เซิงเฟิงมองไปที่ม้วนกระดาษแล้วมองไปรอบ ๆ

“เมืองทั้งเก้าแห่งที่อยู่รอบเมืองหลวงถือเป็นเมืองที่มีอำนาจมากที่สุด”

“เจ้าชายแห่งเมืองตงหลิง! เจ้าชายแห่งเสือ! เจ้าชายแห่งสิงโต! เจ้าชายแห่งงู! เจ้าชายแห่งเมืองฉีเฟิง! เจ้าชายแห่งเมืองกุ้ยเย่! เจ้าชายแห่งเมืองเว่ย! เจ้าชายแห่งเมืองเหิง! เจ้าชายแห่งเมืองตงไห่!”

ชื่อของเจ้าชายทั้งเก้ายังปรากฏอยู่บนแผนที่ด้วย

นอกเมืองหลวงมีเมืองมณฑลอีก 9 แห่ง และนอกเมืองมณฑลทั้ง 9 แห่งนั้นก็มีเมืองมณฑลและเมืองหลวงของรัฐอื่นๆ ด้วย!

เมื่อเห็นฉากดังกล่าว มู่หยุนก็ตกตะลึงกับพื้นที่อันกว้างใหญ่เช่นกัน

รากฐานและความแข็งแกร่งของอาณาจักรตงฮัวในสมัยนั้นควรจะไม่น้อยไปกว่ามหาอำนาจในปัจจุบัน!

“จักรพรรดิตงฮวาทรงมีกษัตริย์เก้าองค์ภายใต้บัลลังก์ของพระองค์ และมีเมืองอื่นๆ และเมืองของรัฐอีกหลายร้อยแห่งคอยปกป้องพระองค์ บุคคลที่ทรงอำนาจเช่นนี้ยังคงถูกทำลายในยุคนั้น”

มู่หยุนถอนหายใจและกล่าวว่า “โลกนี้คาดเดาไม่ได้ หากคุณไม่แข็งแกร่งพอ คุณจะถูกครอบงำด้วยสิ่งที่ไม่รู้จักอยู่เสมอ”

ไห่เซิงเฟิงตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้

“อย่างแท้จริง…”

ไห่เฉิงเฟิงยิ้ม มองดูม้วนหนังสือแล้วพูดว่า “ตอนนี้ ดูเหมือนว่าพื้นที่เดียวที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้คือเมืองหลวงและเมืองในเก้ามณฑลที่มีพื้นที่หลายแสนไมล์ ดูเหมือนว่ารัฐและมณฑลอื่น ๆ จะไม่ได้รับการอนุรักษ์ไว้”

“ในกรณีนี้หากเราต้องการควบคุมสถานที่นี้ เราจำเป็นต้องค้นหาที่ตั้งของเมืองหลวง”

“ควบคุม?” ไห่เซิงเฟิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของมู่หยุน

“ทำไมล่ะ ไม่ใช่เหรอ” มู่หยุนถามกลับ “สำนักสายฟ้าไม่ได้สั่งคุณอย่างนั้นเหรอ”

ไห่เซิงเฟิงส่ายหัวในขณะนี้

“ดินแดนโบราณแห่งตงฮัวแห่งนี้มีอาณาเขตครอบคลุมหลายสิบล้านไมล์ แค่เก้ารัฐและเก้ามณฑลก็กว้างหลายแสนไมล์แล้ว จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้คนที่นี่ไม่ตายกันหมด”

“หากมีปรมาจารย์แห่งอาณาจักร หรือแม้แต่ผู้ปกครอง เราจะควบคุมมันได้อย่างไร เราจะพึ่งพากลุ่มปรมาจารย์แห่งอาณาจักรและเทพแห่งอาณาจักรได้อย่างไร”

“ไม่ต้องพูดถึงเราเลย แม้ว่าผู้นำอาณาจักรทั้งหมดจะถูกส่งไป พวกเขาก็คงไม่สามารถควบคุมสถานที่นี้ได้”

“หากอาณาจักรตงฮัวได้กลับมาสว่างอีกครั้ง และเจ้าชายบางส่วนสามารถฝ่าด่านไปจนถึงอาณาจักรปรมาจารย์ได้ ข้าเกรงว่าพวกเราคงกลายเป็นลูกแกะที่จะถูกเชือด!”

เมื่อได้ยินคำพูดของไห่เซิงเฟิง มู่หยุนก็พยักหน้าเช่นกัน

นั่นเป็นเรื่องจริง.

หากไม่ใช่คนในตงหัวตายทั้งหมด พวกเขาก็คงกลายเป็นเหยื่อของคนอื่นไป!

แต่จนถึงขณะนี้ ข้าพเจ้ายังไม่เคยพบผู้คนที่เหลืออยู่จากอาณาจักรตงฮัวเลย ดังนั้นจึงไม่ทราบว่าสถานการณ์ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง!

“แต่ตอนนี้ อย่างน้อยเราก็รู้บางพื้นที่ที่นี่แล้ว ดังนั้นเราจึงไม่ได้วิ่งไปมาเหมือนแมลงวันไร้หัว” ไห่เซิงเฟิงยิ้มและพูดว่า “แผนที่นี้เป็นของฉัน และโทเค็นก็เป็นของคุณ”

“ดี!”

มู่หยุนพยักหน้า

“ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าทางออกอยู่ที่ไหน ฉันวางแผนจะหนีไปอยู่ที่นี่ ถ้าเจ้าต้องการออกไป เจ้าก็ไปก่อนได้” มู่หยุนพูดอย่างตรงไปตรงมา

“ถอยทัพ?” ไห่เซิงเฟิงมองไปที่มู่หยุนและพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าจะฝ่าเข้าไปได้หรือไม่?”

“เอิ่ม!”

ไห่เซิงเฟิงตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะอยู่ที่นี่และรอคุณ ถ้าฟางเจิ้งออกไปตอนนี้ ฉันจะหาทางออกด้วยตัวเองไม่ได้”

“อะไรก็ตาม!”

มู่หยุนมองไปที่ห้องโถงที่ว่างเปล่าและมาถึงมุมหนึ่ง ระหว่างฝ่ามือของเขา เส้นลวดลายขอบเขตควบแน่นและคลื่นพลังที่ครอบงำและทรงพลังแผ่กระจายออกมาในขณะนี้

“รูปแบบต้าหยานเทียน!”

รูปแบบขอบเขตจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันรูปแบบรวมตัวกันในขณะนี้และก่อตัวเป็นรูปแบบ ครอบคลุมร่างของมู่หยุน

ไห่เซิงเฟิงซึ่งเห็นฉากนี้ไม่ได้พูดอะไรมาก

“ระวังจริงๆ นะ…” ไห่เซิงเฟิงพึมพำกับตัวเอง ขณะมองไปที่ม้วนกระดาษตรงหน้าเขา และพึมพำ “ตงฮวา… ไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว…”

ครั้งนี้การตายของคนทั้งหกคนทำให้มู่หยุนมีพลังและจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Chai Yao ผู้ซึ่งอยู่ในอาณาจักรขั้นสูงสุดของผู้เป็นปรมาจารย์ และจิตวิญญาณและพลังงานของเขามีอำนาจเหนือผู้อื่นอย่างยิ่ง

มู่หยุนกำลังเตรียมตัวที่จะก้าวไปสู่ขั้นสุดท้ายของปรมาจารย์แห่งอาณาจักร

เมื่อถึงขั้นปลายแล้ว พลังของศิลปะแก่นสารดอกบัวแดงและศิลปะดาบอามาเทะระสึจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า

เขายังสามารถควบคุมพลังของศิลปะคืนสู่สวรรค์หมื่นหยวนและเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเขาเองได้อีกด้วย

เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า

แค่พริบตา มีนาคมก็ผ่านไปแล้ว

ในวันนี้ รูปแบบสวรรค์ต้าเยี่ยนได้ถูกถอนออกไป

มู่หยุนเดินออกมาจากมุมหนึ่งของห้องโถง

“คุณได้ทำความก้าวหน้าแล้วใช่ไหม?”

มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในขณะนั้น

มู่หยุนมองไปที่ไห่เซิงเฟิงที่กำลังพิงเสาหินในห้องโถงหลักแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “ข้านึกว่าเจ้าหายไปแล้ว!”

ไห่เฉิงเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ฉันบอกคุณแล้วว่าการอยู่กับคุณจะใช้เวลาแค่สามเดือนเท่านั้น ไม่มีอะไรจะล่าช้า!”

“มันเป็นช่วงปลายของ Realm Master มันเร็วมาก”

มู่หยุนมองดูไห่เซิงเฟิงแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “เจ้าก็อยู่ในช่วงเริ่มต้นของอาณาจักรเทพเช่นกันใช่หรือไม่?”

ขณะที่เขาเก็บตัวอยู่ เขาก็ได้สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงของพลังภายนอก

มีเพียงไห่เซิงเฟิงเท่านั้นที่อยู่ที่นั่น และเห็นได้ชัดว่าไห่เซิงเฟิงก็ได้พัฒนาก้าวหน้าเช่นกัน

ไห่เฉิงเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “เมื่อเห็นบันทึกในม้วนหนังสือ ฉันรู้สึกบางอย่างในใจ ฉันติดอยู่ในจุดสูงสุดของปรมาจารย์แห่งอาณาจักรมาหลายร้อยปีแล้ว…”

มู่หยุนไม่ได้พูดอะไรมาก

“ไปกันเถอะ!” มู่หยุนยืดตัวอย่างขี้เกียจ มองออกไปนอกห้องโถงแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ได้เวลาเตรียมตัวออกเดินทางแล้ว ดีจังที่มีเหรียญอยู่ในมือ!”

“เอิ่ม!”

ทั้งสองคนออกจากสถานที่นี้ไปเคียงข้างกัน

และเมื่อทั้งสองร่างออกไป ห้องโถงด้านหลังพวกเขาก็พังทลายลงมาในขณะนั้น

ไม่มีสมบัติอยู่ที่นี่

บางทีคนรุ่นเก่านี้อาจต่อสู้จนถึงที่สุดและหมดโชคแล้วจึงเลือกที่จะจบชีวิตที่นี่

ในส่วนของสมบัติที่อยู่ในร่างกายของเขานั้นคงถูกสงครามกลืนกินไปจนหมดแล้ว

แต่มู่หยุนกลับไม่ผิดหวังกับเรื่องนี้

ท้ายที่สุดแล้ว…สัญลักษณ์ที่เราจะได้รับในครั้งนี้ก็อยู่ในมือของเราแล้ว

คำสั่งเจ้าชาย!

เครื่องหมายของเจ้าชายแห่งตงไห่สามารถยับยั้งสัตว์เกราะเหล่านั้นได้ มันมีผลอื่น ๆ อีกหรือไม่? มู่หยุนก็อยากรู้เรื่องนี้มากเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าอาณาจักรของเขาจะต่ำเกินไป และเขาสามารถมองเห็นข้อจำกัดต่างๆ มากมายภายในโทเค็นได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ตอนนี้เราสามารถไปหาผู้ชายตัวใหญ่หัวสีทองคนนั้นได้

เมื่อเข้าใจคำสั่งของเจ้าชายในระดับหนึ่งแล้ว มู่หยุนก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น!

ต้องการที่จะได้อิสรภาพคืนมาหรือเปล่า?

สามารถ!

ฉันแค่หวังว่าพวกเขาคงไม่มีความคิดอื่นใด

ไม่เช่นนั้นไม่มีใครรู้ว่าใครจะชนะหรือแพ้!

ฉันปรากฏตัวอีกครั้งในท้องฟ้าและพื้นดินอันมืดมิด และบริเวณโดยรอบยังคงเต็มไปด้วยซากศพและกระดูก

ไห่เซิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่มู่หยุนและถามว่า “เราจะไปไหนกัน?”

“ออกไป!”

“คุณรู้จักทางออกไหม” ไห่เซิงเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ

“เราควรจะสามารถออกไปจากที่นั่นได้…”

ในขณะนี้ ไห่เซิงเฟิงเดินตามมู่หยุนไปจนถึงเชิงหน้าผาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

“ออกไปจากที่นี่เหรอ” ไห่เซิงเฟิงเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “อย่าล้อเล่นนะ ฉันพยายามแล้ว แต่ลมบนหน้าผาพัดจากบนลงล่าง ยิ่งคุณขึ้นไปสูง ความกดดันก็ยิ่งมากขึ้น”

เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *


error: Content is protected !!