by พวกเขาทั้งหมดจึงโกรธมากในใจ แต่เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของชายคนนี้ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะล้อเลียนเขา
เมื่อได้ยินคำพูดเสียดสีจากพี่ชาย ชายขี้ขลาดคนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะไอ
“พรุ่งนี้หัวหน้าครอบครัวกลับมาค่อยคุยกันใหม่ ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะยังเย่อหยิ่งขนาดนี้หลังจากหัวหน้าครอบครัวกลับมาแล้ว!”
หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและซ่อนตัวในห้องของเขา โดยไม่ต้องการที่จะพูดอะไรกับกลุ่มคนนี้อีก อย่างไรก็ตาม รอนนี่ไม่รู้มากนักเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น และตราบใดที่เขาปฏิเสธที่จะยอมรับ เขาก็เชื่อว่ารอนนี่จะไม่สามารถทำอะไรเขาได้
สิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ของเขาในตอนนั้นเป็นเรื่องสมคบคิดโดยสิ้นเชิง ถ้าครอบครัวของเขาไม่เต็มใจที่จะปกป้องเขา เขาก็คงจะบอกทุกอย่างอย่างน้อยก็เพื่อช่วยชีวิตของเขาเอง
หลังจากที่โรเนียนออกมาจากคฤหาสน์หรูหราแห่งนี้ เขาก็รู้สึกอารมณ์ดีทันที
เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะมีวันแห่งความเผด็จการเช่นนี้
“ขอบคุณมาก…” โรเนียนโค้งคำนับเฉินผิงอย่างลึกซึ้ง เขาซาบซึ้งต่อเฉินผิงมากในใจและปรารถนาที่จะเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับเฉินผิงด้วย
เฉินผิงโบกมืออย่างเก้ๆ กังๆ เขาไม่ได้คาดหวังว่าคนคนนี้จะสุภาพขนาดนี้ ในความเป็นจริงเขาไม่ได้ช่วยอะไรมาก เขาแค่สร้างความมั่นใจให้กับอีกฝ่ายเท่านั้น ภายใต้สถานการณ์ปกติ ถึงแม้ว่าคนๆ นี้จะฆ่าทุกคนที่นี่ เขาก็จะยังคงอยู่ยงคงกระพันและไม่ต้องการกำลังใจจากเขาเลย
เฉินผิงเพียงแค่ปลอบใจเขาอย่างไม่ใส่ใจ แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะใส่ใจเรื่องนี้
“คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น เมื่อทุกอย่างได้รับการแก้ไขในวันพรุ่งนี้ คุณจะไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป ฉันเชื่อว่าคุณจะมีชีวิตที่สบายขึ้น”
เฉินผิงพบโรงเตี๊ยมที่จะเข้าพักโดยบังเอิญ แต่เขาไม่คาดคิดว่าหลังจากเยี่ยมชมโรงเตี๊ยมหลายแห่งแล้ว จะไม่มีใครยอมรับโรเนียนเลย
โรงเตี๊ยมเหล่านี้เปรียบเสมือนพี่น้องกัน และไม่เต็มใจที่จะยอมรับซึ่งกันและกันเลย พวกมันยังล้อเลียนกันทั้งอย่างเปิดเผยหรือแอบแฝงว่าไม่ใช่มนุษย์อีกด้วย
กระต่ายโกรธมากจนร้องกรี๊ด
“โรงเตี๊ยมพวกนี้คงอยู่ได้ไม่นานหรอก พวกมันหยิ่งยโสมาก ฉันคิดว่าพวกมันควรปิดตัวลงทันทีและอย่าทำธุรกิจใดๆ อีก!”
กระต่ายพูดอย่างไม่สบายใจ
ในใจของเขาเขารู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง เพราะเขาเคยคิดว่าเมืองเหล่านี้มีความเปิดกว้างมาก
แต่ฉันไม่คาดว่าสถานที่นี้จะแตกต่างขนาดนี้
“ที่นี่เป็นที่ทรุดโทรมมาก น่ารำคาญจริงๆ ที่ต้องอยู่ที่นี่!”
ในอดีตเมืองต่างๆ ที่พวกเขาไปเยือนนั้นมีผู้คนจากหลากหลายเชื้อชาติ ดังนั้นจึงมีความเปิดกว้างมาก และสถานการณ์เช่นนี้คงจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
คนส่วนใหญ่ในพื้นที่นี้คือมนุษย์ และพวกเขาก็มีพลังอำนาจอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นกฎระเบียบต่างๆ หรือผู้คุม ล้วนถูกเลือกโดยมนุษย์ทั้งสิ้น
กรณีนี้โรเนียนไม่มีข้อได้เปรียบใดๆ เลยในจุดนี้ แม้ว่าเขาจะถูกกลั่นแกล้งเขาก็ไม่มีที่ที่จะแสวงหาความยุติธรรม
ใบหน้าของรอนนี่เริ่มซีดลง เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะตกเป็นเป้าหมาย
“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ฉันจะไปอยู่ต่างเมืองแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับมาใหม่ ถ้าเธอพาฉันไปด้วย เธอก็จะอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไป เธออาจจะโดนไล่ออกก็ได้!”
เป็นที่ชัดเจนว่ากลุ่มคนเหล่านี้มองเฉินผิงและกลุ่มของเขาเป็นคนของพวกเขา และไม่เต็มใจที่จะยอมรับพวกเขาไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ราวกับว่าร้านของพวกเขาจะสกปรกมาก หากมีคนเช่นนี้อาศัยอยู่ในนั้น
“พวกนายควรออกไปจากที่นี่ได้แล้ว อย่าอยู่ที่นี่เลย โชคร้ายจริงๆ ที่พวกนายมาที่บ้านฉัน!”
ในขณะนี้ เจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งไม่สามารถช่วยอะไรแต่พูดด้วยความโกรธได้ หลังจากถูกปฏิเสธ เฉินผิงและเพื่อนๆ ของเขาไม่ได้ออกไป แต่ยืนอยู่ที่ประตูโรงเตี๊ยมของเขาและพูดคุย มันทำให้เขาเกิดความไม่พอใจและน้อยใจเล็กน้อยภายใน
เขาไม่มีความสุขไม่เพียงเพราะเฉินผิงพักที่นี่เท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะมีคนจากเบื้องบนมาสั่งจัดการกับรอนนี่ด้วย
ถ้าพวกเขากล้าที่จะเปิดเผยหน้าหรือยอมรับรอนนี่ พวกเขาก็จะถูกจัดการเช่นกัน
ไม่มีใครอยากนำโชคร้ายมาสู่ตัวเอง โดยเฉพาะผู้ที่ทำธุรกิจที่ไม่ยอมให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก
บางคนถามว่าคนที่ต้องการจัดการกับโรนิออนคือใคร แต่ไม่มีเบาะแสใดๆ ตัวตนของบุคคลผู้นี้มีความลึกลับมาก โดยสรุปแล้ว มันไม่ใช่ใครก็ได้ที่คนธรรมดาทั่วไปสามารถล่วงเกินได้
ต่อมากฎเกณฑ์โดยปริยายเหล่านี้จึงได้รับการจัดตั้งขึ้นในเมืองนี้
หลายๆคนเต็มใจที่จะสั่งให้คนอื่นทำงานให้กับพวกเขา โรเนียนไม่เพียงแต่ราคาถูกแต่ยังมีประสิทธิภาพการทำงานดีอีกด้วย