by เมื่อออกมาจากยูนิต ซือเหลียนก็มองไปที่อาคาร 2 โดยไม่รู้ตัว
ถนนยังคงเป็นถนนที่คุ้นเคย และหน่วยยังคงเป็นหน่วยที่คุ้นเคย ดอกไม้ที่บานเมื่อครั้งที่แล้วไม่เหี่ยวเฉา แต่ผู้คนก็กระจัดกระจาย
ในบรรดาทุกสิ่งในโลก สิ่งที่เปลี่ยนแปลงเร็วที่สุดคือใจมนุษย์…
ลืมมันซะ มันจบแล้ว อย่าไปคิดถึงอดีตอีกต่อไป อย่าจมอยู่กับความทรงจำในอดีต
เมื่อซีเหลียนถอนสายตาและกำลังจะจากไป ร่างที่คุ้นเคยก็เข้ามาในดวงตาของซีเหลียน
มันทำร้ายหัวใจของเธอทันที
เธอหันหลังกลับและพยายามทำเป็นไม่เห็น แต่ซือเฉินซีก็หยุดเธอไว้ “พี่สาว พี่สาว…”
ซือเฉินซีรีบไปและพูดว่า “พี่สาว อย่าจากไป รอฉันก่อน ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ”
ซือเหลียนหยุดและหันกลับไปมองซือเฉินซีอย่างเงียบ ๆ
ดวงตาของซือเฉินซีกะพริบ และเขาไม่กล้ามองเธอ “พี่สาว ใช่ ฉันขอโทษ! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณจริงๆ”
“อย่าพูดขอโทษฉันเลย” สามคำที่ซีเหลียนไม่อยากได้ยินมากที่สุดคือ “ฉันขอโทษ”
ซือเฉินซี “พี่สาว ฉันรักคุณจริงๆ โปรดอย่าเพิกเฉยฉัน โอเคไหม?”
รักเธอมากใช่ไหม?
ซือเหลียนอยากจะหัวเราะ
เธอพยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมความขมขื่นและความโกรธที่เดือดพล่านอยู่ในใจของเธอ และพยายามพูดคุยกับซือเฉินซีอย่างสงบ “นี่คือบ้านที่คุณจ้านซื้อให้คุณหรือเปล่า”
ซือเฉินซียกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่อาคาร 3 “ก็มันอยู่บนชั้น 22 ของอาคาร 3 พี่สาว คุณอยากไปนั่งไหม?”
ซือเหลียน “เขาโอเคกับคุณหรือเปล่า?”
ซือเฉินซีส่ายหัวตามสัญชาตญาณ จากนั้นพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ดีมาก”
สีเหลียนหยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า “ใจคนไม่แน่นอน เขาทิ้งฉันได้เพราะคุณ และเขาอาจจะทิ้งคุณเพราะผู้หญิงคนอื่นในอนาคต คุณต้องเตรียมจิตใจให้พร้อม
ซือเฉินซี “พี่สาว จริงๆ แล้ว…”
ซือเหลียนขัดจังหวะเธอ “วันนี้ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์ ทำไมคุณไม่ไปทำงานล่ะ?”
ซือ เฉินซี “พี่เขย…คุณจ้านกลัวว่าฉันจะเหนื่อย เลยขอให้ฉันพักผ่อนที่บ้านสักสองสามวัน”
มีบางสิ่งที่ Si Chenxi พูดไม่ได้และไม่กล้าพูด
หลังจากที่ Si Lian และ Zhan Nanye ผ่านขั้นตอนการ “หย่าร้าง” เธอก็ไม่มีค่าใช้ใด ๆ อีกต่อไป Zhan Nanye จึงลาออกจากตำแหน่งในฐานะผู้ช่วยพิเศษของเธอ
เธอไม่ได้สำเร็จการศึกษาสาขาวิชาเลขานุการ ไม่ว่าความสามารถด้านการเรียนรู้ของเธอจะแข็งแกร่งแค่ไหน เธอก็ยังขาดความรู้ในสาขาวิชาเอกต่างๆ มากมายเมื่อเทียบกับวิชาชีพนี้
แต่ Zhan Nanye ไม่เพียงแต่เตะเธอออกไป เขาขอให้ Zhou Qiling เขียนจดหมายแนะนำตัวให้เธอ
ปล่อยให้เธอไปที่บริษัทเทคโนโลยีที่จัดตั้งขึ้นใหม่ในเซียงเจียงชื่อเหิงซิง
ซือเหลียน “ถ้าอย่างนั้นคุณก็พักผ่อนเยอะๆ ผมจะออกไปก่อน”
ด้วยความกังวลว่า Si Lian ซึ่งในที่สุดก็เห็นเขาแล้ว จะจากไปเช่นนี้ Si Chenxi จึงรีบวิ่งไปข้างหน้าและจับมือของ Si Lian อย่างเร่งรีบ “พี่สาว … “
ทันใดนั้นเสียงของซือเหลียนก็เย็นชาลง “ปล่อย!”
ซือเฉินซีไม่อยากปล่อยมือ “พี่สาว ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป! คุณมีอะไรให้ทำอีกไหม ถ้าไม่มีอะไรทำ แล้วเราจะหาที่นั่งกันไหม ฉันไม่มี” ไม่ได้เจอกันหลายวัน ฉันคิดถึงคุณมาก”
Si Lian มองไปที่มือของ Si Chenxi บางที Zhan Nanye จับมือเหล่านี้ไว้ไม่นานมานี้
ยิ่งเธอมองมากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกตื่นตามากขึ้นเท่านั้น
เธอดึงมือของเธอออกอย่างเข้มแข็งและพูดทีละคำ “สีเฉินซี ให้ฉันบอกคุณว่าฉันเป็นคนใจแคบมาก”